Как ты мог - Вика Воронина

За плечо я, а ты шаг в сторону.

Поглядеть — мы с тобой идем ко дну.

Раньше грели объятия, а теперь не греют сто накидок.

Где была любовь, там теперь обида.

Припев:

Как ты мог…

И земля уходит из-под ног.

Я ладонями ладони грею, и я всё люблю тебя,

Как умею только я!

Говорю с тобой, а хочется подальше бежать,

(От тебя бежать) И распахнутая настежь стынет душа.

Раньше мы держались за руки, а теперь держусь за воздух крепче.

Так поверь мне, легче.

Припев:

Как ты мог…

И земля уходит из-под ног.

Я ладонями ладони грею, и я всё люблю тебя,

Как умею только я!

Я ладонями ладони грею, и я всё люблю тебя,

Как умею только я!

Я ладонями ладони грею, и я всё люблю тебя,

Как умею только я!

Ik sta achter mijn schouder en jij stapt opzij.

Kijk - jij en ik gaan naar de bodem.

Vroeger werden knuffels warm, maar nu worden honderd capes niet warm.

Waar liefde was, is nu wrok.

Refrein:

Hoe kon je…

En de grond glijdt onder je voeten weg.

Ik verwarm mijn handpalmen met mijn handpalmen, en ik hou nog steeds van je,

Hoe alleen ik kan!

Ik praat tegen je, maar ik wil wegrennen,

(Ren van je weg) En de ziel, wijd open, bevriest.

Vroeger hielden we elkaars hand vast, maar nu houd ik de lucht steviger vast.

Dus geloof me, het is makkelijker.

Refrein:

Hoe kon je…

En de grond glijdt onder je voeten weg.

Ik verwarm mijn handpalmen met mijn handpalmen, en ik hou nog steeds van je,

Hoe alleen ik kan!

Ik verwarm mijn handpalmen met mijn handpalmen, en ik hou nog steeds van je,

Hoe alleen ik kan!

Ik verwarm mijn handpalmen met mijn handpalmen, en ik hou nog steeds van je,

Hoe alleen ik kan!