То не ветер ветку клонит - Вика Цыганова

То не ветер ветку клонит,

Не дубравушка шумит,

То моё сердечко стонет,

Как осенний лист дрожит.

Извела меня кручина,

Подколодная змея!

Догорай, гори, моя лучина,

Догорю с тобой и я!

Не житьё мне здесь без милой:

С кем пойду теперь к венцу?

Знать, судил мне рок с могилой

Обвенчаться молодцу.

Расступись, земля сырая,

Дай мне, молодцу, покой,

Приюти меня, родная,

В тихой келье гробовой.

Мне постыла жизнь такая,

Давит грусть меня, тоска,

Скоро ль, скоро ль гробовая

Скроет грудь мою доска?

Het is niet de wind die de tak buigt,

Geen eik maakt geluid,

Dat mijn hart kreunt

Als een herfstblad dat trilt.

De kwelling heeft me weggenomen,

Podkolodny-slang!

Brand af, brand, mijn fakkel,

Ik zal ook met jou branden!

Woon hier niet zonder mijn liefste:

Met wie ga ik nu naar de kroon?

Weet, ik werd geoordeeld door een steen met een graf

Trouw met een jonge man.

Maak plaats, vochtige aarde,

Geef me, jonge man, vrede,

Bescherm me, schat

In een stille kistcel.

Ik haat zo'n leven

Verdriet verplettert me, melancholie,

Binnenkort eh, binnenkort eh doodskist

Zal het bord mijn borst verbergen?