Соловьи - Вика Цыганова

Здесь всю зиму ветра ледяные и злые,

Но приходит весна и захочется жить.

Кто их слышал хоть раз, тот не сможет их песню забыть.

Кто их слышал хоть раз, тот не сможет их песню забыть.

Не забудет святой, не забудет их песню и грешный,

Как березовый сок по березовым венам пойдет.

И от черной земли приподнимется белый подснежник

И от черной земли приподнимется белый подснежник

Припев:

О любви, не иначе.

Так поют, будто плачут.

Словно некуда деться.

Как в далеком детстве.

Вот и мы по весне открываем сердца без опаски.

В наших душах горят сто свечей поднебесной зари.

На Руси строгий пост завершается праздником Пасхи.

На Руси строгий пост завершается праздником Пасхи.

Их ничем не унять, не утешить их горькие слезы.

Видно что-то не так или сердце болит от любви.

И стоят распустив свои косы нагие березы,

И стоят распустив свои косы нагие березы,

Припев:

О любви, не иначе.

Так поют, будто плачут.

Словно некуда деться.

Как в далеком детстве.

Hier zijn de hele winter de winden ijzig en boos,

Maar de lente komt en je wilt leven.

Wie ze minstens één keer heeft gehoord, zal hun lied niet kunnen vergeten.

Wie ze minstens één keer heeft gehoord, zal hun lied niet kunnen vergeten.

De heilige zal niet vergeten, de zondaar zal hun lied niet vergeten,

Hoe berkensap door berkenaders gaat.

En een wit sneeuwklokje zal oprijzen uit de zwarte aarde

En een wit sneeuwklokje zal oprijzen uit de zwarte aarde

Refrein:

Over liefde, niets anders.

Ze zingen alsof ze huilen.

Het is alsof je nergens heen kunt.

Zoals in de verre kindertijd.

Dus we openen ons hart zonder angst in de lente.

Honderd kaarsen van de hemelse dageraad branden in onze zielen.

In Rusland eindigt het strikte vasten met Pasen.

In Rusland eindigt het strikte vasten met Pasen.

Er is niets om hen te sussen, niets om hun bittere tranen te troosten.

Je kunt zien dat er iets mis is of het hart doet pijn van liefde.

En kale berken staan ​​met hun vlechten los,

En kale berken staan ​​met hun vlechten los,

Refrein:

Over liefde, niets anders.

Ze zingen alsof ze huilen.

Het is alsof je nergens heen kunt.

Zoals in de verre kindertijd.