Север - Вика Цыганова

Тот, кто сердце однажды доверил

В скоротечность безудержных дней

Развернулся душою на север,

Устремился в край белых ночей

Край суровый, бедовый, безбрежный,

Околдованный долгой зимой

Где сбываются наши надежды

Долгожданной и нежной весной.

Север мой, север мой серебряный

Край в снегах, край в снегах затерянный

Серебром ледников окованный

И зимою злой заколдованный

Север мой, север мой серебряный

Край в снегах, край в снегах затерянный

Моё сердце с тобой, север мой ледяной, север мой дорогой

Север мой, север мой, север мой.

Всё живое на север стремится

Звёзды путь освещают во тьме

Пусть не все, но усталые птицы

Возвращаются к нам по весне.

Видно, север любовью берёт,

Манит сердце и душу зовёт

Красотою пьяня

И тебя и меня.

Degene die ooit op zijn hart vertrouwde

In de vergankelijkheid van ongebreidelde dagen

Draaide zijn ziel naar het noorden,

Gehaast naar de rand van de witte nachten

De rand is hard, onrustig, grenzeloos,

Betoverd door de lange winter

Waar onze hoop uitkomt

Langverwachte en zachte lente.

Mijn noorden, mijn zilveren noorden

Land in de sneeuw, verloren land in de sneeuw

Gebonden door het zilver van gletsjers

En in de winter, het kwaad betoverd

Mijn noorden, mijn zilveren noorden

Land in de sneeuw, verloren land in de sneeuw

Mijn hart is bij jou, mijn noorden is ijskoud, mijn noorden is dierbaar

Het noorden is van mij, het noorden is van mij, het noorden is van mij.

Alle levende wezens streven naar het noorden

Sterren verlichten de weg in de duisternis

Laat niet alle, maar vermoeide vogels

In het voorjaar komen ze bij ons terug.

Het kan worden gezien dat het noorden liefde neemt,

Het wenkt het hart en roept de ziel

Dronken van schoonheid

Zowel jij als ik.