John My Beloved - VÉRITÉ

Are we to speak, first day of the week

Stumbling words at the bar

Beauty blue eyes, my order of fries

Long Island kindness and wine

Beloved of John, I get it all wrong

I read you for some kind of poem

Covered in lines, the fossils I find

Have they no life of their own?

So can we pretend, sweetly

Before the mystery ends?

I am a man with a heart that offends

With its lonely and greedy demands

There’s only a shadow of me;

in a matter of speaking, I’m dead

Such a waste, your beautiful face

Stumbling carpet arise

Go follow your gem, your white feathered friend

Icarus, point to the sun

If history speaks of two baby teeth

I’m painting the hills blue and red

They said beware, Lord, hear my prayer

I’ve wasted my throes on your head

So can we be friends, sweetly

Before the mystery ends?

I love you more than the world can contain

In its lonely and ramshackle head

There’s only a shadow of me;

in a matter of speaking, I’m dead

I’m holding my breath

My tongue on your chest

What can be said of my heart?

If history speaks, the kiss on my cheek

Where there remains but a mark

Beloved, my John, so I’ll carry on

Counting my cards down to one

And when I am dead, come visit my bed

My fossil is bright in the sun

So can we contend, peacefully

Before my history ends?

Jesus I need you, be near me, come shield me

From fossils that fall on my head

There’s only a shadow of me;

in a matter of speaking, I’m dead

Zullen we spreken, eerste dag van de week?

Struikelende woorden aan de bar

Schoonheid blauwe ogen, mijn bestelling van friet

Vriendelijkheid en wijn van Long Island?

Geliefde van John, ik begrijp het helemaal verkeerd

Ik lees je voor voor een soort gedicht

Bedekt met lijnen, de fossielen die ik vind

Hebben ze geen eigen leven?

Dus kunnen we doen alsof, liefje?

Voordat het mysterie eindigt?

Ik ben een man met een hart dat beledigt

Met zijn eenzame en hebzuchtige eisen

Er is alleen een schaduw van mij;

bij wijze van spreken, ik ben dood

Wat een verspilling, je mooie gezicht

Struikeltapijt ontstaat

Ga je edelsteen volgen, je witte gevederde vriend

Icarus, wijs naar de zon

Als de geschiedenis spreekt van twee melktanden

Ik schilder de heuvels blauw en rood

Ze zeiden pas op, Heer, hoor mijn gebed

Ik heb mijn greep op je hoofd verspild

Dus kunnen we vrienden zijn, liefje?

Voordat het mysterie eindigt?

Ik hou meer van je dan de wereld kan bevatten

In zijn eenzame en bouwvallige kop

Er is alleen een schaduw van mij;

bij wijze van spreken, ik ben dood

Ik hou mijn adem in

Mijn tong op je borst

Wat kan er van mijn hart worden gezegd?

Als de geschiedenis spreekt, de kus op mijn wang

Waar er slechts een teken blijft

Geliefden, mijn John, dus ik ga door

Mijn kaarten tot één tellen

En als ik dood ben, kom dan naar mijn bed

Mijn fossiel staat fel in de zon

Dus kunnen we vreedzaam strijden?

Voordat mijn geschiedenis eindigt?

Jezus, ik heb je nodig, wees dicht bij me, kom en bescherm me

Van fossielen die op mijn hoofd vallen

Er is alleen een schaduw van mij;

bij wijze van spreken, ik ben dood