Il sogno del becchino - Vallanzaska

C'è poco spazio intorno a me

Mi hanno vestito come un re

Mi atteggio un po'

Mi accorgerò però

Che dietro al soffice c'è l’ebano

Uscirò da qui

Come e meglio di Houdini

Gruppi di tibie che passeggiano

Mani scheletriche mi afferrano

Ci sono scapole di vecchie nubili

Che alle clavicole si sposano

Tutti uniscono il sudario

Fino a farne un gigantesco sipario

Tra i fuochi fatui danzerò

Sui marmi poi mi specchierò

Io sono il re del cimitero

Sorrido tra i cipressi in fior

Io sono il re del cimitero

Tra i crisantemi viola in fior

Che annaffierò d’orror

Un’anima geme, piange, ulula e danza

Trascina catene, rimbomba la stanza

Finchè a mezzanotte, si resta d’incanto

Comincia lo show, nel mio camposanto

Un rumore che repelle

È l’applauso delle mani senza pelle

Mani senza pelle, mani senza pelle

Tra i fuochi fatui danzerò

Sui marmi poi mi specchierò

Io sono il re del cimitero

Sorrido tra i cipressi in fior

Io sono il re del cimitero

Tra i crisantemi viola in fior

Che annaffierò d’orror

Er is weinig ruimte om mij heen

Ze kleedden me als een koning

ik gedraag me een beetje

Ik zal het me wel realiseren

Dat achter het zachte het ebbenhout is

Ik kom hier weg

Hoe is het beter dan Houdini

Groepen schenen lopen

Skeletachtige handen grijpen me vast

Er zijn schouderbladen van oude alleenstaande vrouwen

Dat de sleutelbeenderen trouwen

Iedereen sluit zich aan bij de lijkwade

Om een ​​gigantisch gordijn te maken

Tussen de dwaallichten zal ik dansen

Op de knikkers dan zal ik mezelf spiegelen

Ik ben de koning van de begraafplaats

Ik lach tussen de bloeiende cipressen

Ik ben de koning van de begraafplaats

Tussen de paarse chrysanten in bloei

Dat ik water zal geven van afschuw

Een ziel kreunt, huilt, huilt en danst

Sleepkettingen, kamer rommelt

Tot middernacht zul je betoverd zijn

De show begint, op mijn kerkhof

Een weerzinwekkend geluid

Het is het applaus van huidloze handen

Handen zonder huid, handen zonder huid

Tussen de dwaallichten zal ik dansen

Op de knikkers dan zal ik mezelf spiegelen

Ik ben de koning van de begraafplaats

Ik lach tussen de bloeiende cipressen

Ik ben de koning van de begraafplaats

Tussen de paarse chrysanten in bloei

Dat ik water zal geven van afschuw