A Witness to... - Vale of Pnath

She was

complaining about something.

I don’t remember a word

she said.

Then there was a man’s voice, saying how the flesh and muscle would be much more tender if you

cook it at a certain temperature.

But he had a certain

lust in his voice.

Disturbing actually, there was a fireplace, but instead

of a fire a TV took its

place, with perfectly cooked meat.

I knew it was human.

Now the lady began

crying so hard.

Out of nowhere she appeared in front of me, next to the TV.

With her brain fully exposed.

In shock I jumped back.

The door flew open.

The

man with the lustful voice shot a look at me.

He began

evaluating with his

eyes.

Imagining how I would taste.

I felt it in my

bones, personifying a doctor.

I believe he was talking to someone, but I didn’t see who.

Out of the

shadows, came a gargantuan man covered with dry scaled

blood.

As if he enjoys

his kills stick to him represents who he is.

Limp, he barged into the room.

It was the lady he wanted, to me he was oblivious.

She was

crying and holding

something in her hands.

I sat there trying to figure

out what I was it was

witnessing, where I was, how I got who I am.

Sweat

pouring out of every gland.

Then a glitched sound stole my attention.

A sound came

from behind the lady…

Ze was

klagen over iets.

Ik herinner me geen woord

ze zei.

Toen was er een mannenstem die zei dat het vlees en de spieren veel malser zouden zijn als je...

kook het op een bepaalde temperatuur.

Maar hij had een bepaald

lust in zijn stem.

Verontrustend eigenlijk, er was een open haard, maar in plaats daarvan

van een brand heeft een tv zijn

plaats, met perfect gekookt vlees.

Ik wist dat het een mens was.

Nu begon de dame

zo hard huilen.

Uit het niets verscheen ze voor me, naast de tv.

Met haar hersenen volledig bloot.

Geschrokken sprong ik terug.

De deur vloog open.

De

man met de wellustige stem wierp een blik op me.

Hij begon

evalueren met zijn

ogen.

Stel je voor hoe ik zou smaken.

Ik voelde het in mijn

botten, de personificatie van een arts.

Ik geloof dat hij met iemand sprak, maar ik zag niet met wie.

Uit de

schaduwen, kwam er een gigantische man bedekt met droge schubben

bloed.

Alsof hij geniet

zijn moorden blijven bij hem, vertegenwoordigt wie hij is.

Slap, stormde hij de kamer binnen.

Het was de dame die hij wilde, voor mij was hij zich niet bewust.

Ze was

huilen en vasthouden

iets in haar handen.

Ik zat daar en probeerde erachter te komen

uit wat ik was, het was

getuige, waar ik was, hoe ik kreeg wie ik ben.

Zweet

uit elke klier stromen.

Toen stal een haperend geluid mijn aandacht.

Er kwam een ​​geluid

van achter de dame...