Neo - Vald

Un, deux, trois, quatre, cinq, six

Je sors de la Matrice

— Il me semble entendre quelque chose

Sept, huit, neuf, dix, onze, douze

J’suis à poil sous ma blouse

— Comment comptiez-vous réclamer l’titre?

— Ah… eh bien, je pensais disparaître pendant quelques temps et faire

semblant d’arriver d’Australie

Gros, j’en ai marre d'être blessé

Tu t’prends pour un mac, j’te méprise même tête baissée

J’vais t’laisser dans une marre de pisse,

prie Anubis pour les bénéfices

Meurs dans une veste Levi’s, vrai pédé, allez, allez, peace

J’ai les meilleurs projets pour ton âme

(- Non, y’a pas d’quoi s’affoler)

Les êtres humains ont l’amour ou l’ont pas

À l’heure où l’on parle, j’ai la saveur de onze balles

J’ai d’la valeur, j’ai la chaleur de onze barres

(- Il faut croire que la poudre était d’mauvaise qualité)

J’réponds à toutes les questions, comme sur Fréquenstar

Y’a pas la place pour toute ma personnalité sur ton putain d'étendard

T’es vantard, t’es dans ta matrice qu’est en panne

Les lampadaires, rigole, rigole, rigole, rigole, t’es rrant-ma

Le poème est bre-som, mesdames et messieurs, j’fais pas la leçon

J’ai perdu l'émotion, j’ai perdu la notion, j’faisais juste mes lacets

Oui, Jean d’Ormesson, j’le-rou du me-se, j’lis pas l’résumé

Innocent présumé, la concu' exhumée

J’ai l’regard aigu, j’attends patiemment l’heure de la bévue

Que rêvais-tu?

Mon corps a vécu, mon cœur est vétuste

Je suis sous l’emprise de la Méduse, on parle à mes vues

J’suis tellement loin, comme fumeur de laitue

Hey, tu vas finir comme tumeur, le sais-tu?

Je fais plus, et je crée comme Alexander le fœtus

Toi, tu lèches le fémur d’Lefébure, hey, et t’en meurs

Étant jeune et têtu, j’ai fait du rap, et les thunes étaient nulles

Maintenant, Vald, c’est l'élu, c’est l'élu

Neo, Neo, Neo, Neo… oh non…

Un, deux, trois, quatre, cinq, six

Je sors de la Matrice

Sept, huit, neuf, dix, onze, douze

J’suis à poil sous ma blouse

Tu bosses pour l’boss qui bosse pour un autre boss

Mais l’boss du boss du boss s’en branle fièrement

Moi, cette pensée m’saoule, du coup, je postule jamais

J’garde mon costume noir sous l’lit, ou les enterrements

Les trucs posthumes, quoi?

J’suis comme: «Oh, tu m’vois ?»

C’est bien, et, oh, tu m’vois plus, là, c’est optimal

J’sais être aux petits soins quand faut l'être, mais y’a des porcs

Qui s’invitent pour mettre leur p’tit poing dans nos mères

Du coup, j’suis sur mes gardes, putain, j’suis sûr d’mes gars

Ces putes trépassent, j’les buterai facilement (

Venez, un p’tit détail…

C’est pas qu’un jeu d’Blancs, les assonances

C’est pas qu’un jeu d’Noirs, les Assédics

Un, deux, trois, quatre, cinq, six

Je sors de la Matrice

Sept, huit, neuf, dix, onze, douze

J’suis à poil sous ma blouse

Oh, oh, oh, un triomphe… voilà…

Tu bosses pour l’boss qui bosse pour un autre boss

Mais l’boss du boss du boss s’en branle fièrement

Moi, cette pensée m’saoule, du coup, je postule jamais

J’garde mon costume noir sous l’lit, ou les enterrements

Een twee drie vier vijf zes

Ik kom uit de Matrix

"Ik lijk iets te horen"

Zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf

Ik ben naakt onder mijn blouse

'Hoe was je van plan de titel te claimen?'

"Ah... nou, ik dacht eraan om een ​​tijdje te verdwijnen en te doen"

doen alsof ze uit Australië komen

Kerel, ik ben het beu om gekwetst te worden

Je houdt jezelf voor een pooier, ik veracht je zelfs met je hoofd naar beneden

Ik laat je in een pis pissen,

bid tot Anubis voor voordelen

Sterf in een Levi's jasje, echte flikker, kom op, kom op, vrede

Ik heb de beste plannen voor je ziel

(- Nee, er is niets om over in paniek te raken)

Mensen hebben liefde of niet

As we speak proef ik naar elf kogels

Ik heb waarde, ik heb de hitte van elf maten

(- Denk dat het poeder van slechte kwaliteit was)

Ik beantwoord alle vragen, zoals op Fréquenstar

Er is geen ruimte voor al mijn persoonlijkheid op je verdomde vlag

Je bent opschepperig, je zit in je gebroken matrix

De straatverlichting, lach, lach, lach, lach, je bent boos

Het gedicht is bre-som, dames en heren, ik geef geen les

Ik verloor de emotie, ik verloor het idee, ik was net mijn schoenveters aan het strikken

Ja, Jean d'Ormesson, ik lees de samenvatting niet

Onschuldig verondersteld, de verwekte opgegraven

Ik heb een scherpe blik, ik wacht geduldig op het uur van de blunder

Wat was je aan het dromen?

Mijn lichaam heeft geleefd, mijn hart is oud

Ik ben onder invloed van Medusa, ze praten met mijn vizier

Ik ben zo ver, als een slaroker

Hé, je eindigt als een tumor, weet je dat?

Ik doe meer, en ik creëer zoals Alexander de foetus

Jij, je likt Lefébure's dijbeen, hé, en je sterft eraan

Omdat ik jong en koppig was, klopte ik en het geld was nul

Nu Vald, hij is de uitverkorene, hij is de uitverkorene

Neo, Neo, Neo, Neo... oh nee...

Een twee drie vier vijf zes

Ik kom uit de Matrix

Zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf

Ik ben naakt onder mijn blouse

Jij werkt voor de baas die voor een andere baas werkt

Maar de baas van de baas van de baas trekt zich trots af

Ik, deze gedachte maakt me dronken, plotseling, ik solliciteer nooit

Ik bewaar mijn zwarte pak onder het bed, of begrafenissen

Postuum spul, wat?

Ik heb zoiets van, "Oh, kun je me zien?"

Het is goed, en, oh, je ziet me niet meer, daar, het is optimaal

Ik weet hoe ik moet oppassen als dat nodig is, maar er zijn varkens

Die zichzelf uitnodigen om hun vuistje in onze moeders te steken

Dus ik ben op mijn hoede, verdomme, ik ben zeker van mijn jongens

Deze hoeren gaan voorbij, ik zal ze gemakkelijk doden (

Kom op, een klein detail...

Het is niet alleen het spel van een blanke, de assonanties

Het is niet alleen een zwart spel, de Assédics

Een twee drie vier vijf zes

Ik kom uit de Matrix

Zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf

Ik ben naakt onder mijn blouse

Oh, oh, oh, een triomf... daar...

Jij werkt voor de baas die voor een andere baas werkt

Maar de baas van de baas van de baas trekt zich trots af

Ik, deze gedachte maakt me dronken, plotseling, ik solliciteer nooit

Ik bewaar mijn zwarte pak onder het bed, of begrafenissen