Стук - УННВ

Кто стучит?

Кто стучит, на х?

Э, бл*дь, что за ху*ня?

Животное, на х.

Всё, бл*дь, съ*бали, на х… отсюда…

Пошли на х*й, *б твою…

В твой мозг ядом проник я, не подарок,

Этот стук — кара подъездов и арок.

Сюда слушай, стадо, это остаток,

Моей доброты предел, левый-левый не удел.

Для своих же постараюсь всё сделать по красоте,

По доброте, пока не опустел.

Куча приятных тем, людей и идей её ждут,

Я чувствую, всё это не в пустую,

Мы как ключ закрываем доступ к скучному.

Слышишь стук, рэп не станет лучше,

На х*й всё старьё *бучее.

Убиты, но не Вами, мы заботимся о твоём будущем.

Свою луну ищи, защитник лучший.

Только, атакующий, здесь привидений не ищи.

Самый богатый здесь как нищий, таких тыщи,

Как не *бле прыщи.

Марек, добавь ещё приправы в эти щи.

Ещё приправы в эти щи.

Я тоже слышу стук тут на самой глубине,

И все деревья почему-то тянутся к земле.

Объясните, наконец, чьё это лицо на мне,

Почему дороги через нос всегда ведут к п*зде.

Но ты парень особенный, особенный как все,

Немало актов половых совершено во сне.

Ты будешь ху*сосить с осени, зализывать к весне,

Пока костлявая рука не стукнет по спине.

Достают обычно тех, кто держал себя в себе,

Но этот вынутый отстой достался именно тебе,

Запутался косяк у твоей бабы в бороде.

Из чего же сделан тот, кто не тонет в воде.

Ты родился в городе, где правит серый цвет,

Но вряд ли хвост замаскирует крылья, понял или нет.

И правда тут твоя нужна как импотенту м*ньет,

Стукнуть или настучать, дай мне правильный ответ.

Коснётся Вас, нет, слово забыто, будто во сне,

На дне тихо стучатся мысли ко мне,

Время уносит метели, там же висим, где висели,

Нота веселья на лицах, по кругу зелье дымится.

Пускай душа будет чиста, я не позволю ей сбиться с пути,

Местами дебри, трудно пройти, сами себе кузнецы,

Творцы, создатели ярких моментов, чувства без масок,

На растерзание по х*й, значит, так быть и должно.

А мне бы просто упиться в г*вно сейчас и забыть обо всём,

Просто тут жить каждым днём,

Музыка лечит, она навечно останется здесь,

Выше носы, это смесь.

Для тех, кто карабкается, пусть даже в поте лица,

Слабость подошву стирает,

Сжав кулаки, вышибаем дурь из дрянного свинца,

Выбор есть — мазаться, но не жить в ожидании конца.

Открой, там по ходу стучится вера в себя.

Wie klopt er?

Wie klopt er op x?

Uh, verdomme, wat de f*ck?

dier, x.

Alles, bl * d, f * bali, op x ... vanaf hier ...

Laten we naar x * d, * jouw ...

Ik drong je hersenen binnen met vergif, niet met een geschenk,

Deze klop is de straf voor portieken en bogen.

Luister hier, kudde, dit is de rest,

Mijn vriendelijkheid is de limiet, links-links is niet het lot.

Voor mezelf zal ik proberen alles in schoonheid te doen,

Graag tot het leeg is.

Een heleboel leuke onderwerpen, mensen en ideeën wachten op haar,

Ik voel dat dit alles niet leeg is,

Wij, als een sleutel, sluiten de toegang tot het saaie.

Hoor de klop, rap wordt niet beter

Op x * d is alles junk * meer.

Gedood, maar niet door jou, we geven om je toekomst.

Zoek je maan, de beste verdediger.

Alleen, aanvaller, zoek hier geen spoken.

De rijksten hier zijn als een bedelaar, er zijn er duizenden,

Hoe niet te * blaten acne.

Marek, voeg wat meer kruiden toe aan deze koolsoep.

Meer smaakmakers in deze koolsoep.

Ik hoor ook een klop hier in de diepte,

En om de een of andere reden worden alle bomen naar de grond getrokken.

Leg ten slotte uit wiens gezicht op mij staat,

Waarom wegen door de neus altijd naar p*zde leiden.

Maar je bent een speciale man, speciaal zoals iedereen,

Veel seksuele handelingen worden gepleegd in een droom.

Je zult zuigen van de herfst, likken in de lente,

Tot een benige hand mijn rug raakt.

Ze krijgen meestal degenen die zichzelf voor zichzelf hielden,

Maar deze opgezogen onzin ging naar jou,

Het gewricht van je vrouw is verstrikt geraakt in haar baard.

Waarvan is degene gemaakt die niet in het water zinkt.

Je bent geboren in een stad waar grijs heerst

Maar het is onwaarschijnlijk dat de staart de vleugels zal verhullen, begrepen of niet.

En de waarheid is dat de jouwe nodig is als een machteloze f*ck,

Klop of klop, geef me het juiste antwoord.

Raakt je, nee, het woord is vergeten, als in een droom,

Aan de onderkant kloppen gedachten stilletjes aan me,

De tijd blaast sneeuwstormen, we hangen waar we hingen,

Een vleugje plezier op de gezichten, het drankje rookt rondom.

Laat de ziel rein zijn, ik zal haar niet laten dwalen,

Op plaatsen die wild is, is het moeilijk om te passeren, smeden zelf,

Makers, makers van heldere momenten, gevoelens zonder maskers,

Verscheurd worden door x * d, zo zou het moeten zijn.

En ik zou nu gewoon dronken worden van shit en alles vergeten,

Woon hier gewoon elke dag

Muziek geneest, het zal hier voor altijd blijven,

Boven de neuzen is het een mengsel.

Voor degenen die klimmen, zelfs in het zweet huns aanschijns,

Zwakte wist de zool,

Onze vuisten gebald, de stront uit de waardeloze leiding schoppen

Er is een keuze - smeren, maar niet leven in afwachting van het einde.

Open het, het geloof in jezelf klopt onderweg.