На грустной ноте - УННВ

Бывает грустно от того что мир вокруг тебя говно

Между назад или вперед я выбрал бы залечь на дно

И баба твоя тоже дно, и нету места слову «но»

И хули тут решать когда уже всё решено

Кто на против, кто на подвороте, кто за или против,

А ты лучше постарайся догадаться кто кого

Вышел из себя, вышел из моды, вышел из народа,

А в итоге плюнул нахуй и с тоской вышел в окно

У моей одежды нет надежды, ну, а вы невежды

Не могли никак понять что и таких как я полно

Мы делает крутой эскиз, тут в ахуенном переплёте

Сделать его круче нас вам сука не дано

Тут даже среди мяса, крови, среди слез и горя

Всегда найдется тот один которому будет смешно

Подумать бы, какой успех?

Когда один имеет всех

И ты так тоже думал, но в тебя что-то вошло

Душа болит, здесь нужно пол-литра

Я не алкоголик, но прыгаю в корыто

И качусь, туда, куда хочу (чух-чух)

Со мной Марик Маракеш, Краш

И музыка, от которой я торчу, в баре я плачу

Я плачу, если бит не имеет качу

Брачо, объясни, кто же это начал

Барыга, амиго ебаный палач

Очередной приход, м-м-м, смачный

Удача-неудача, это ты заканчивай

В детстве все мы банчили

Языки тащили вмазанные без причины

Пока вы дрочили, теперь помолчите

Не рычите у микро учитель

Четыре буквы начертите, человек-амфетамин

Смысл слов не уловим — это личное

Я читаю притчи, Краш, а ты че?

От ожирения или от голода

От одиночества или от холода

Тут от людей бежать или от города

Порой приходит грусть даже без повода

Не греют батареи и на весах нули

В любовь уже не верят, пипетки, крапали

Что обретем там?

Мешая яд в ложке

Теряя в себе веру, в душе скребут кошки

Мы те кто видит большее в цепях иллюзии

Мы строим свои замки, что рушат люди

Нас лечат доктора и гуру в белых халатах,

Но наши красные глаза шлют всё нахуй

Мы поджигаем ветки в нашей стенной банке

Что бы открыть клетки в этой людской давке

Всё глубже, внутрь, к истокам затерянных истин

Ломаем предрассудки пока твой мозг виснет

Het is triest dat de wereld om je heen shit is

Tussen achteruit of vooruit zou ik ervoor kiezen om laag te gaan liggen

En je vrouw is ook de onderste, en er is geen plaats voor het woord "maar"

En fuck it here om te beslissen wanneer alles al beslist is

Wie is tegen, wie staat bij de poort, wie is voor of tegen,

En je kunt maar beter raden wie wie is

Hij ging uit zichzelf, raakte uit de mode, ging uit de mensen,

En op het einde spuugde hij verdomme uit en ging helaas het raam uit

Mijn kleren hebben geen hoop, nou, en jij bent onwetend

Kon op geen enkele manier begrijpen dat er genoeg mensen zijn zoals ik

We maken een gave schets, hier in een verdomde binding

Cooler dan wij kun je hem niet maken

Hier zelfs tussen vlees, bloed, tussen tranen en verdriet

Er zal er altijd wel een zijn die grappig zal zijn

Denk wat een succes?

Wanneer men alles heeft

En dat dacht je ook, maar er kwam iets in je op

De ziel doet pijn, hier heb je een halve liter nodig

Ik ben geen alcoholist, maar ik spring in de trog

En ik rol, waar ik wil (choo-choo)

Met mij Marik Marakesh, Crash

En de muziek waardoor ik opval, in de bar huil ik

Ik huil als de beat geen kwaliteit heeft

Bracho, leg uit wie dit is begonnen

Huckster, amigo fucking beul

Nog een aankomst, mmm, hartig

Succes of mislukking, het is aan jou

In de kindertijd stapelden we allemaal

Tongen gesleept zonder reden uitgesmeerd

Terwijl je aan het aftrekken was, hou nu je mond

Niet grommen naar de microleraar

Teken vier letters, amfetamine man

We kunnen de betekenis van de woorden niet vatten - het is persoonlijk

Ik lees gelijkenissen, Crush, en jij?

Van zwaarlijvigheid of honger

Van eenzaamheid of van kou

Hier om weg te rennen van mensen of van de stad

Soms komt verdriet zelfs zonder reden

Batterijen worden niet warm en nullen op de weegschaal

Ze geloven niet meer in liefde, pipetten, krabbels

Wat zullen we daar vinden?

Vergif in een lepel roeren

Het vertrouwen in zichzelf verliezen, katten krabben in hun ziel

Wij zijn degenen die meer zien in de ketenen van illusie

We bouwen onze kastelen die mensen vernietigen

We worden behandeld door doktoren en goeroes in witte jassen,

Maar onze rode ogen geven overal een fuck om

We hebben de takken in onze muurbank in brand gestoken

Om de cellen in deze menselijke verliefdheid te openen

Dieper, naar binnen, naar de oorsprong van verloren waarheden

We doorbreken vooroordelen terwijl je hersenen hangen