Письма убитого человека - УННВ

Покидая этот мир, я буду спокоен

Больше меня не обманут и не оскорбят тем более

Вся жизнь — как поле боя

Я жертвую собою

Лишь для того, чтобы осталось что-то доброе, живое

Вы ещё не устали от моих историй?

От моей лапши у Анджелины Джоли на ушах мозоли

Вы кто такие?

Чему вас учат в школе?

Туши сигарету, съезди в санаторий, Коля

С того света Вам глаголю, матом здесь у нас не кроют

Настоящий андерграунд, ты понял, мы даём здесь волю вони

На раны тебе сыпал соль, никогда не был чужой

Моё хобби — крутить большой джойнт

Из другой реальности хэдшот имеет адский запашок

Каждый мой стишок и жир-жир-жир-жир-жирнее ваших жоп

Мёртвое моё флоу выше облаков, вновь и вновь

В бровь и в бровь, на тот свет уже давно готов

Жаль, больше не вздохну и солнце не увижу

Не забью себе косяк, как стелят буквы не услышу

Не почувствую тепла любви, касания тела

Тех поцелуев и нежности, что так сильно хотелось бы

Не услышу бита и станет скучно без загонов

Ни одна тут ерунда не станет в горле больше комом

И не манит еда, ни витамин, ни вода

Ни запах шишек душистых, ни в небе ярком звезда

Не увлажнится пизда, что по ночам я лелеял

Никто не спросит: «Как дела?»

и плюхами не подогреет

Не поставят диагноз врачи в нашем подъезде

И, пожалуй, буду рад, что не пропал я в этой бездне

Ведь познал не так давно, что жизнь наша прекрасна

Что душа есть у меня, что вашей грязи не подвластна

Я пишу все эти письма, пока свечи не погаснут

Вы сожгите все их после, моя сущность в небе ясном

Эта жизнь, да, дана нам не зря

Так проживи её, любя, тут день от дня

Ведь эта жизнь, да, дана нам не зря

Так проживи её, любя, тут день от дня

Заберите мою музыку, мои стихи

Имя тоже мне не нужно, и его бери

Запустите мою кровь по течению реки

Всё, что от меня осталось, закрути, скури

Выколи глаза мои, теперь они твои

И в подарок тебе руки — создавай, твори

Пусть ублюдки продолжают прибавлять нули

Мои волосы и ногти заверните в корабли

Да мне на Вас нассать, как на угли

Вот эти строчки вроде хорошо легли

Вы лишь оказывали помощь, но не помогли

И мы откинули копыта, в лету канули

Это не твой кумир, это твой внутренний мир

Заставляет затирать эти письма до дыр

Между жиром и жизнью зачем-то выбрали жир

Так и забыли маршрут, проебали ориентир

Als ik deze wereld verlaat, zal ik kalm zijn

Ik zal niet meer bedrogen en beledigd worden

Al het leven is als een slagveld

ik offer mezelf op

Gewoon om iets goeds, levend achter te laten

Ben je mijn verhalen al beu?

Angelina Jolie heeft eelt op haar oren van mijn noedels

Wie ben jij?

Wat leren ze je op school?

Doe je sigaret uit, ga naar een sanatorium, Kolya

Ik zeg je van de volgende wereld, we gebruiken hier geen obsceniteiten

Echt ondergronds, begrijp je, we geven hier lucht aan de stank

Ik goot zout op je wonden, ik was nooit een vreemde

Mijn hobby is een grote joint draaien

Vanuit een andere realiteit ruikt de headshot naar de hel

Mijn elke rijm en vet-vet-vet-vet-vetter dan je ezels

Mijn doden stromen boven de wolken, keer op keer

In de wenkbrauw en in de wenkbrauw, in de volgende wereld is al lang klaar

Het is jammer dat ik niet meer adem kan halen en de zon niet zal zien

Ik zal geen stijl voor mezelf scoren, ik zal niet horen hoe brieven worden gelegd

Ik zal de warmte van liefde, de aanraking van het lichaam niet voelen

Die kussen en tederheid die ik zo graag zou willen

Ik zal geen beat horen en ik zal me vervelen zonder corrals

Geen enkele onzin hier zal meer klonterig in de keel worden

En voedsel trekt niet aan, noch vitamine noch water

Noch de geur van geurige kegels, noch een ster aan de heldere hemel

Het poesje dat ik 's nachts koesterde, wordt niet nat

Niemand zal vragen: "Hoe gaat het met je?"

en zal niet opwarmen met spatten

Doktoren bij onze ingang stellen geen diagnose

En misschien zal ik blij zijn dat ik niet in deze afgrond ben verdwenen

Ik heb tenslotte nog niet zo lang geleden geleerd dat ons leven mooi is

Dat ik een ziel heb, dat jouw vuil niet onderworpen is

Ik schrijf al deze brieven tot de kaarsen uitgaan

Je verbrandt ze daarna allemaal, mijn essentie is in de heldere lucht

Dit leven, ja, is ons niet tevergeefs gegeven

Dus leef het, liefdevol, hier van dag tot dag

Dit leven, ja, is ons tenslotte niet voor niets gegeven

Dus leef het, liefdevol, hier van dag tot dag

Neem mijn muziek, mijn poëzie

Ik heb ook geen naam nodig, en neem het aan

Laat mijn bloed door de rivier stromen

Alles wat er nog van me over is, draai het, rook het

Steek mijn ogen uit, nu zijn ze van jou

En als een geschenk aan je handen - creëer, creëer

Laat de klootzakken nullen blijven toevoegen

Wikkel mijn haar en nagels in schepen

Laat me op je pissen als kolen

Deze lijnen lijken goed te passen

Je hebt alleen geholpen, maar niet geholpen

En we gooiden onze hoeven terug, verzonken in de vergetelheid

Dit is niet je idool, dit is je innerlijke wereld

Forces om deze letters te overschrijven tot gaten

Om de een of andere reden kozen ze vet tussen vet en leven

Dus ze vergaten de route, verpesten het herkenningspunt