Слюни - УННВ, Cirkul

Чернь

УННВ

Винил

Достичь бы цели, плетутся ноги неуверенно

Где мы, да и вообще, блять, зачем мы

Зашли в эти стены, потеряли вены

Веру и всё то, что казалось ценным?

Сейчас в говне по колено

Сидим пиздим на философские темы и у рта с пеной

Что-то доказываем охуевшим мразям,

А на данный момент, браза, есть маза (Ага)

Навалиться хорошим напасом

И на раз разобрать пятилетний пазл

Потом ещё ни раз (Точно) потекут слюни

Кто-то плюнет и вовсе просто передумает

Значит снова, брат, всё это в пустую (Да)

Пройдя мимо я броню кастую

Нихуёво прочную

Тут конец строчки, всем мир, точка (Точка)

Сколько можно, уже неделю дождь

Я потерял аппетит, сбился с пути

Слюни пустил, мой брат сидит

Нахуй, лучше б не мутил, лучше б заходил

На работу чаще или дома чаще был

Помню как ты говорил, «голова у каждого своя»

Это без сомнения, я люблю растения,

Но не далеко и моё падение

Сижу в тени, пускаю дым, считаю дни

В окнах огни, много возни, возьми, взорви

В душе торчат гвозди, не хватает злости

Что-то меня ест, как собака грызёт кости

Вокруг слюни, где же моя совесть?

Где же моя совесть?

Словом унижаешь слабого, катаешь по полу толпой

Твоё ебло подружится со мной

По жизни в хламе с чистою душой, не затуши покой

Ты мило ложью стопки лила, пока слюни не пустила

Твоя жизнь — определитель номера

Без циферблата усажу я килограммы стаффа

С лицами, что вижу каждый день,

А мне других не надо, не преграда, радость как награда

Цену слова на весах подпилены, для многих как ногой по тротуару

Слюни зависти не зависти на пьедестал

Поди давно говном уж стало

Жадных словно изолентой обмотало

С каждым разом больше всё и мало

Мелом по доске, как по асфальту сало

Жизнь сама нам показала, чё по чём и как тут надо

Выебонил, но твоей рукой написана заява

Ваши подбородки носят бирки Prado

С нами Джа и без того мы рады

Зацени, что голова мне нашептала

Мысли превращаю в строки, голосом микро послала

Каждая строка уже черна от наркоты,

Но а хули зацени, не писать же про цветы

Обломались идеалы вашей внешней красоты

В этом мире все уроды, даже я и ты

Крошка, не тяни, налепи, затяни

Мой друг — гашиш, воплощает все мечты

Залипай в онлайне с девяти до девяти

Это, блять, и есть одиночество в сети

Слюни, нюни и стихи, хватит этой хуеты

Строчки внеземной любви, прослезились педики,

А по мне так лучше сдохнуть, не познавши этики

Мудрецам эстетики выдавливай в пакетики

По носу один раз в год, чё ты палишь, полиглот?

Эту сказку нахер слали братья Гримм и Дон Кихот

Заебашили четвёркой стопку самых грязных нот

Препараты тут не в счёт, самый быстрый хоровод

zwart

UNNV

vinyl

Om het doel te bereiken, lopen de benen onzeker achter

Waar zijn we, en in het algemeen, waarom zijn we in godsnaam?

Ging in deze muren, verloren aderen

Geloof en alles wat waardevol leek?

Nu kniediep in de shit

We zitten en neuken over filosofische onderwerpen en aan de mond met schuim

We bewijzen iets aan het verdomde uitschot,

En op dit moment, braza, is er een maza (Ja)

Stort je op een goede aanval

En demonteer de vijfjarige puzzel in één keer

Dan zal er meer dan eens (precies) kwijlen stromen

Iemand zal spugen en gewoon van gedachten veranderen

Dus nogmaals, broer, het is allemaal voor niets (Ja)

Voorbijgaand, wierp ik een harnas

Verdomd sterk

Hier is het einde van de regel, vrede voor iedereen, punt (punt)

Zoveel mogelijk regent het al een week

Ik verloor mijn eetlust, verloor mijn weg

Kwijlend, mijn broer zit

Fuck it, het zou beter zijn om niet te modderen, het zou beter zijn om binnen te komen

Om vaker of vaker thuis te werken

Ik herinner me hoe je zei, "iedereen heeft zijn eigen hoofd"

Het is zonder twijfel, ik hou van planten,

Maar mijn val is ook niet ver

Zittend in de schaduw, rook uitblazend, de dagen tellend

Er zijn lichten in de ramen, veel gedoe, pak het op, blaas het op

Nagels steken uit in de ziel, er is niet genoeg woede

Iets eet me op zoals een hond op botten kauwt

Kwijlend, waar is mijn geweten?

Waar is mijn geweten?

Met een woord verneder je de zwakken, rol je over de vloer in een menigte

Jouw neuk zal vrienden met me maken

Door het leven in de prullenbak met een zuivere ziel, doof de vrede niet

Je schonk stapels zoete leugens in tot je kwijlde

Je leven is een beller-ID

Zonder wijzerplaat zet ik kilo's personeel neer

Met de gezichten die ik elke dag zie

En ik heb geen anderen nodig, geen barrière, vreugde als beloning

De prijs van de woorden op de weegschaal is gearchiveerd, voor velen is het als een voet op de stoep

Kwijlende jaloezie benijd niet op een voetstuk

Kom op, het is al een hele tijd shit

Hebzuchtig alsof omwikkeld met elektrische tape

Elke keer meer en minder

Met krijt op een bord, zoals spek op asfalt

Het leven zelf heeft ons laten zien waarvoor en hoe het hier nodig is

Fucked, maar de applicatie is door jouw hand geschreven

Je kin draagt ​​Prado-tags

Jah is bij ons en zonder dat zijn we gelukkig

Kijk eens wat mijn hoofd me fluisterde

Ik zet gedachten om in regels, ik stuurde een microstem

Elke lijn is al zwart van de drugs,

Maar check it out, schrijf niet over bloemen

De idealen van je uiterlijke schoonheid zijn afgebroken

In deze wereld, alle freaks, zelfs ik en jij

Schat, niet trekken, aantrekken, vastmaken

Mijn vriend - hasj, belichaamt alle dromen

Blijf online van negen tot negen

Dit, verdomme, is eenzaamheid in het netwerk

Kwijlen, snuffelen en poëzie, genoeg van deze shit

Lijnen van buitenaardse liefde, homo's vergieten tranen,

En voor mij is het beter om te sterven zonder de ethiek te kennen

Knijp de wijzen van esthetiek in zakken

Een keer per jaar op de neus, waar heb je het over, polyglot?

Dit sprookje werd door de broers Grimm en Don Quichot naar de hel gestuurd

Heb een stapel van de smerigste bankbiljetten verknald met een vier

Drugs tellen hier niet mee, de snelste rondedans