Чёрная тишина - УННВ

Что блять?

Подожди, какой я блять в первом самом треке читал?

Какой?

По классике?

Первый, первый

В следующем?

Второй

Третий?

Третий

Сейчас какой я должен быть?

Второй

Так что ты мне этот

Давай тогда, курю я быстро

Заряжай нахуй

Новый текст, как хуй в жопу для тех

Кто не готов, взять на себя грех

До сих пор не въехал, о чем тут речь?

Осталось только в гроб лечь

Никто не вечен, здоровьем пренебречь

Повсюду нечисть, и шутки шутят черти,

А я пиздую, путь мой млечный, платить вам нечем

По этому и двигаемся резче

Рифма плещет, хлещет, мы делаем здесь вещи

Всем респект кто уебещен, кого не парит мой стиль бешенный

Не удивлюсь если за базар меня найдут повешенным

Не смог быть вежливым, смог быть не живым

Убиты, но не вами, это дым делает меня таким

И ложил я хер, все кто против растворятся в кипятке

Шо таке?

Живу в этом бардаке, вешу на потолке

Вот так, вот так, вот так, вот так, вот так, сами знаете, кто мы такие

Чувства вывернул наружу, психика нарушена

Стужа лютая по венам, голова простужена

Тишина, сожжена, тошнота от ужина

И в ложке тает, будто снег, белая отдушина

Ледяная пелена, узорами усеяна

Дна не видно в пустоте, сознание рассеяно

Клетки мозга выцветают серыми цветами

В этой гамме обитают мысли выходя за грани

Тут убиты, но не вами, смысл вывезли в подъезде

Ты не видел наши лица, но они всегда на месте

По задворкам и дворам ходили тени по пятам

И тут и там искали суть, что блуждает по битам

По углам разойдутся чувства, наполни то что пусто

Как бы весело не жил ты, всем бывает грустно

Когда холодно внутри, тут не спасет тебя одежда

Среди чёрной тишины кромешной помним про надежду

Чёрная тишина, нахуя сюда пришла?

Ты себе на дне подвала что-ли места не нашла?

Нервная система как стояк напряжена

Лирика обнажена как острие ножа

Покажи мне на кого сейчас ты так обиженна

Почему всё реже пахнет дымом моя хижина

Тишина, как беспризорник — коротко подстрижена

Ты была на пьедестале, а теперь унижена

Где теперь твоя душа?

Лопнул твой воздушный шар

Веет холодом от суки, но внутри горит пожар

Кто издавал тут шум и гам, того кинуло в жар

Тишина найдет управу на таких как вы — лошар

Как доза героина для того кто уже стар

Выпустит кишки пока ты выпускаешь пар

Доказывал, кричал, в итоге замер и упал

Тишина молча отвечает за базар

Wel verdomme?

Wacht, wat was ik in godsnaam aan het lezen in het allereerste nummer?

Die?

Volgens de klassiekers?

Eerst, eerst

In de volgende?

Tweede

De derde?

De derde

Wat moet ik nu zijn?

Tweede

Dus je geeft me dit

Kom op, ik rook snel

Laad verdomme op

Nieuwe tekst, als een lul in de kont daarvoor

Wie is er niet klaar om de zonde op zich te nemen?

Ik ben nog steeds niet binnen, waar hebben we het over?

Het blijft alleen om in de kist te liggen

Niemand is eeuwig, verwaarloos de gezondheid

Boze geesten zijn overal, en duivels maken grapjes,

En ik neuk, mijn melkweg, je hebt niets te betalen

Daarom gaan we sneller

Het rijm spettert, spettert, we doen dingen hier

Respect voor iedereen die naar de klote is, die niets geeft om mijn gekke stijl

Het zal me niet verbazen als ze me opgehangen vinden voor de bazaar

Ik kon niet beleefd zijn, ik kon niet leven

Gedood, maar niet door jou, het is de rook die me zo maakt

En ik zet lul, iedereen die tegen is zal oplossen in kokend water

Wat is het?

Ik leef in deze puinhoop, ik hang het aan het plafond

Zo, zo, zo, zo, zo, je weet wie we zijn

Gevoelens blijken uit, de psyche is gebroken

Felle kou door de aderen, hoofd koud

Stilte, verbrand, misselijkheid van het avondeten

En in de lepel smelt, als sneeuw, een witte uitlaat

IJssluier, bezaaid met patronen

De bodem is niet zichtbaar in de leegte, het bewustzijn is verstrooid

Hersencellen vervagen grijs

Dit gamma wordt bevolkt door gedachten die verder gaan dan

Hier werden ze vermoord, maar niet door jou, de betekenis werd eruit gehaald bij de ingang

Je hebt onze gezichten niet gezien, maar ze zijn er altijd

In de achtertuinen en erven liepen schaduwen op de hielen

En hier en daar waren ze op zoek naar de essentie die door de stukjes dwaalt

Gevoelens verspreiden zich in de hoeken, vullen wat leeg is

Hoe leuk je ook leeft, iedereen is verdrietig

Als het binnen koud is, zal kleding je hier niet redden

In het midden van pikzwarte stilte herinneren we ons hoop

Zwarte stilte, waarom ben je hier verdomme gekomen?

Heb je geen plek voor jezelf gevonden onderin de kelder?

Het zenuwstelsel is gespannen als een stijgbuis

De teksten zijn naakt als een mes

Laat me zien met wie je nu zo beledigd bent

Waarom ruikt mijn hut steeds minder naar rook?

Stilte, als een dakloze jongen - kortom

Je stond op een voetstuk en nu ben je vernederd

Waar is je ziel nu?

Je ballon barstte

Blaast koud van een teef, maar van binnen brandt een vuur

Wie hier lawaai en opschudding maakte, kreeg koorts

Stilte zal controle krijgen over mensen zoals jij - loshar

Als een dosis heroïne voor iemand die al oud is

Laat je lef los terwijl je stoom afblaast

Hij argumenteerde, schreeuwde, bevroor uiteindelijk en viel

Stilte is stilletjes verantwoordelijk voor de markt