Of masks and martyrs - Undying

As we bleed you feast on what is left

Of waking nightmares, prayers best left unsaid

Sinking inside of the beasts we shall be

Feeling desires buried, dreams best left to sleep

Suffer the absence of beauty to know

Years beaten down, passions unknown

The bitterest ashes are the souls unwept tears

Walls of your heaven and pit of your fears

The heavens will fall and stars rain down

On the backs of the broken

Upon those whose beauty is spit upon

Whose desire you shit upon

If this is what your life will take from me

If this is what your world will make of me

These words which we cannot speak

For the fallen are lost through the absence of dreams

In skies that are ever bright we cast wishes into the darkness

For the stench of your heaven clings to me

And the stars weep for my shame

This long, dark age has given us but faded memory

-and all the words we will not write

-and all the dreams that die tonight

-and all the love in hearts grown cold

-and all the beauty never known

As heavens winds are rancid sweet

As angels breath of carrion reek

Suffer the children as they will dream

As empty souls breed worthless ends

As bitter hands stroke passions spent

Hearts burned to black with the fires of prayers for the end

And the stars weep for my shame

This long, dark age has given us the faded memory

Of passions spent — give me breath to face another day

If this is what your life will take from me

If this is what your world will make of me

If this is what the world has made of me

Then let it live with the consequences

Terwijl we bloeden, smullen jullie van wat er nog over is

Van wakkere nachtmerries, gebeden die het beste onuitgesproken blijven

Zinkend in de beesten zullen we zijn

Verlangens begraven voelen, dromen die je het beste kunt laten slapen

Lijd aan de afwezigheid van schoonheid om te weten

Jaren geslagen, passies onbekend

De bitterste as zijn de zielen ongehuilde tranen

Muren van je hemel en put van je angsten

De hemel zal vallen en sterren regenen

Op de achterkant van de kapotte

Op degenen wiens schoonheid wordt bespuugd

Op wiens verlangen je schijt?

Als dit is wat je leven van mij zal afnemen

Als dit is wat jouw wereld van mij zal maken

Deze woorden die we niet kunnen uitspreken

Want de gevallenen zijn verloren door de afwezigheid van dromen

In een altijd heldere hemel werpen we wensen in de duisternis

Want de stank van jouw hemel klampt zich aan mij vast

En de sterren huilen om mijn schaamte

Deze lange, donkere tijd heeft ons een vervaagde herinnering gegeven

-en alle woorden die we niet zullen schrijven

-en alle dromen die vannacht sterven

-en alle liefde in harten is koud geworden

-en al het moois dat nooit gekend is

Als hemelse winden ranzig zoet zijn

Als engelenadem van aas stinkt

Lijd de kinderen zoals ze zullen dromen

Terwijl lege zielen waardeloze doelen nastreven

Terwijl bittere handen de passies strelen

Harten zwart gebrand met het vuur van gebeden voor het einde

En de sterren huilen om mijn schaamte

Deze lange, donkere tijd heeft ons de vervaagde herinnering gegeven

Van uitgegeven passies — geef me adem om nog een dag onder ogen te zien

Als dit is wat je leven van mij zal afnemen

Als dit is wat jouw wereld van mij zal maken

Als dit is wat de wereld van mij heeft gemaakt

Laat het dan leven met de gevolgen