Echoes - Undying

Echoes of mesopotamia

A whispered disease that left us on knees too weak to stand

Upon this empire nature’s purity revealed

Wave the sword of science, keep the truth concealed

We are the ten thousand year reich — with us let it end

To the sands of time that lent destruction a hand

Let harmful ways amend

For the path has been chosen, the damage is done

But our culture continues it’s course

Sip poisoned wine from the chalice of one culture’s way

Down the highways of progress we’ve paved

Crosses stand erect where death won the day

And we prayed our mortal souls to save

When one does not see what one does not see

One does not even see one is blind

Do we choose to close our eyes

Or is it the veil is so stained

By the treasons of our humanity

That we’re helpless of knowing new ways?

A tender hush lulls us to sleep

Our hope lies shattered like broken glass

March upon hollow dreams

Take me back to an unseen past

And cleanse our minds wrecked by time

Listen, can you hear them?

It’s such comfort knowing they are there

Looking over our every move

And guiding us in the right direction

Without them what would we be

But lost souls trapped in an untamed jungle?

What would we be

But a species undeserving of our proper place?

Without this civilization

Our way of thinking, our way of life

What would we be?

What kind of lives would we be living?

What would we do and where would our paths take us

Without the whispered lies of angels…

Death to the wisdom of the ancients

Five hundred generations — now it seems we are forever lost

Like priests cloaked in dominion’s robes

Cut up, control, shape this world in a better way

You’ve staked your claim so dance in the flames…

… While we fight to write our names

On the walls of this world going down

What are we fighting for?

Whose world are you fighting for?

If ours is the voice that knows only silence

Then to whom should we turn for recourse?

Echo's van Mesopotamië

Een gefluisterde ziekte die ons op de knieën liet die te zwak waren om op te staan

Op dit rijk onthulde de zuiverheid van de natuur

Zwaai met het zwaard van de wetenschap, houd de waarheid verborgen

Wij zijn het tienduizendjarige rijk — laat het met ons eindigen

Naar het zand van de tijd dat vernietiging een handje hielp

Laat schadelijke manieren veranderen

Want het pad is gekozen, de schade is aangericht

Maar onze cultuur zet zijn koers voort

Drink vergiftigde wijn uit de kelk van één cultuur

Op de snelwegen van vooruitgang die we hebben geplaveid

Kruisen staan ​​rechtop waar de dood de dag won

En we hebben onze sterfelijke zielen gebeden om te redden

Wanneer men niet ziet wat men niet ziet

Men ziet niet eens dat men blind is

Kiezen we ervoor om onze ogen te sluiten?

Of is het de sluier die zo bevlekt is?

Door het verraad van onze menselijkheid

Dat we hulpeloos zijn in het kennen van nieuwe manieren?

Een zachte stilte wiegt ons in slaap

Onze hoop ligt verbrijzeld als gebroken glas

Mars op holle dromen

Breng me terug naar een onzichtbaar verleden

En reinig onze geest die vergaan is door de tijd

Luister, kun je ze horen?

Het is zo'n troost te weten dat ze er zijn

Elke beweging overziend

En ons in de goede richting te leiden

Wat zouden we zijn zonder hen?

Maar verloren zielen gevangen in een ongetemde jungle?

Wat zouden we zijn?

Maar een soort die onze juiste plaats niet verdient?

Zonder deze beschaving

Onze manier van denken, onze manier van leven

Wat zouden we zijn?

Wat voor soort leven zouden we leven?

Wat zouden we doen en waar zouden onze paden ons heen leiden?

Zonder de gefluisterde leugens van engelen...

Dood aan de wijsheid van de ouden

Vijfhonderd generaties — nu lijkt het alsof we voor altijd verloren zijn

Als priesters gehuld in de gewaden van de heerschappij

Verdeel, beheers en vorm deze wereld op een betere manier

Je hebt je claim geclaimd, dus dans in de vlammen...

... Terwijl we vechten om onze namen te schrijven

Op de muren van deze wereld die naar beneden gaat

Waar vechten we voor?

Voor wiens wereld vecht je?

Als de onze de stem is die alleen stilte kent

Tot wie moeten we ons dan wenden?