A desert in the heart - Undying

Lost- he’s surely lost now

When he tries to strip himself of a past

That keeps holding on

So many times before I’ve tried to let go

To peel off deception’s mask

But hid my fears behind walls of sorrow

And like a cold, bitter chill one cannot shake

Disillusionment sits by my side

(so in her I must confide)

She tells me dark secrets and grim tales of regrets

She tells me:

Love is not lost, it dies like all things do

Buried in the backyard where a lone dove cries

Alone — no one to share her days with

She chokes on the stale dry air of memories

She chokes on the words she says to no one at night

And whispers her questions to the walls

And drifts to sleep

No one there to share her dreams

And oh how it hurts to see tears fall from her eyes

Into the desert some are sent to starve

Weary and weak they make their way home

And though our tired hearts will bear the scars

Let us find who we are

Buried in the night’s shadows

I await the dawn of a new day

Hold my hand, come with me

To the skies let us shout battle hymns

Lust and love waging war to the very end

Let us stomp on heavens below

Let us not be afraid (for life wears a new face)

Love is not lost, it dies like all things do

Buried in the backyard where a lone dove cries

And waits for broken wings to heal… To fly again someday

Verloren - hij is nu zeker verloren

Wanneer hij zichzelf probeert te ontdoen van een verleden

Dat houdt vol

Ik heb al zo vaak geprobeerd los te laten

Het masker van misleiding afpellen

Maar verborg mijn angsten achter muren van verdriet

En als een koude, bittere kilte die je niet kunt schudden

Desillusie staat aan mijn zijde

(dus ik moet haar in vertrouwen nemen)

Ze vertelt me ​​duistere geheimen en grimmige verhalen over spijt

Ze vertelt me:

Liefde gaat niet verloren, het sterft zoals alle dingen

Begraven in de achtertuin waar een eenzame duif huilt

Alleen — niemand om haar dagen mee te delen

Ze verslikt zich in de muffe droge lucht van herinneringen

Ze verslikt zich in de woorden die ze 's nachts tegen niemand zegt

En fluistert haar vragen tegen de muren

En valt in slaap

Niemand aanwezig om haar dromen te delen

En oh wat doet het pijn om tranen uit haar ogen te zien vallen

Sommigen worden de woestijn ingestuurd om te verhongeren

Moe en zwak gaan ze naar huis

En hoewel onze vermoeide harten de littekens zullen dragen

Laten we vinden wie we zijn

Begraven in de schaduwen van de nacht

Ik wacht op het aanbreken van een nieuwe dag

Houd mijn hand vast, kom met me mee

Laten we strijdliederen naar de hemel schreeuwen

Lust en liefde voeren oorlog tot het einde

Laten we op de hemel hieronder stampen

Laten we niet bang zijn (want het leven heeft een nieuw gezicht)

Liefde gaat niet verloren, het sterft zoals alle dingen

Begraven in de achtertuin waar een eenzame duif huilt

En wacht op gebroken vleugels om te genezen ... Om ooit weer te vliegen