Алмаз - Тяни-Толкай

В шкафу надежда, погоны золотые.

Отвага, честь и доблесть на плечах.

Мне не забыть мгновения штурмовые,

Отчизне я служил не на речах.

Всё позади, тревоги и задания,

Подъём ночной и беготня.

Со мной мои воспоминания,

Мундир в шкафу и тишина.

Но пусть плавится лёд, и не ловим мы звёзд на погоны,

Но этот алмаз ничьей не украсит короны.

И вряд ли поймёт человек не из нашего круга,

Как грудью принять пулю, идущую в друга.

И вряд ли поймёт человек не из нашего круга,

Как грудью принять пулю, идущую в друга.

Память выстроит в ряд всех друзей да меня,

Весь родной мой отряд, мы как прежде семья.

И услышу порой, как бывало не раз,

«Не сдавайся, браток, твёрдым будь, как алмаз»

Но пусть плавится лёд, и не ловим мы звёзд на погоны,

Но этот алмаз ничьей не украсит короны.

И вряд ли поймёт человек не из нашего круга,

Как грудью принять пулю, идущую в друга.

И вряд ли поймёт человек не из нашего круга,

Как грудью принять пулю, идущую в друга.

В шкафу мундир, погоны офицера.

Заслуженная доблесть на плечах.

Вовеки не угаснет честь и вера,

Отчизне служим мы не на речах.

Нам не забыть мгновенья штурмовые,

Ребята, пусть нас всех хранит Всевышний!

Вы для меня по-прежнему родные,

Ведь офицеру не знакомо слово «бывший»!

Но пусть плавится лёд, и не ловим мы звёзд на погоны,

Но этот алмаз ничьей не украсит короны.

И вряд ли поймёт человек не из нашего круга,

Как грудью принять пулю, идущую в друга.

И вряд ли поймёт человек не из нашего круга,

Как грудью принять пулю, идущую в друга.

Er is hoop in de kast, gouden schouderbanden.

Moed, eer en moed op de schouders.

Ik vergeet de momenten van aanranding niet,

Ik heb het vaderland gediend, niet in toespraken.

Alles is achter, zorgen en taken,

's Nachts opstaan ​​en rondrennen.

Met mij mijn herinneringen

Het uniform ligt in de kast en het is stil.

Maar laat het ijs smelten, en we vangen geen sterren op schouderbanden,

Maar deze diamant zal niemands kroon sieren.

En het is onwaarschijnlijk dat een persoon die niet uit onze kring komt het zal begrijpen,

Hoe een kogel borstvoeding te geven die in een vriend gaat.

En het is onwaarschijnlijk dat een persoon die niet uit onze kring komt het zal begrijpen,

Hoe een kogel borstvoeding te geven die in een vriend gaat.

Het geheugen zal al mijn vrienden en mij op een rij zetten,

Al mijn inheemse detachement, we zijn als een familie voor.

En soms zal ik horen, zoals het meer dan eens is gebeurd,

"Geef niet op, broer, wees zo hard als een diamant"

Maar laat het ijs smelten, en we vangen geen sterren op schouderbanden,

Maar deze diamant zal niemands kroon sieren.

En het is onwaarschijnlijk dat een persoon die niet uit onze kring komt het zal begrijpen,

Hoe een kogel borstvoeding te geven die in een vriend gaat.

En het is onwaarschijnlijk dat een persoon die niet uit onze kring komt het zal begrijpen,

Hoe een kogel borstvoeding te geven die in een vriend gaat.

In de kast ligt een uniform, officiersschouderbanden.

Welverdiende moed op de schouders.

Eer en geloof zullen nooit vervagen,

Wij dienen het vaderland niet in toespraken.

We vergeten de momenten van aanranding niet,

Jongens, God zegene ons allemaal!

Je bent nog steeds familie voor me,

De officier kent het woord "voormalige" immers niet!

Maar laat het ijs smelten, en we vangen geen sterren op schouderbanden,

Maar deze diamant zal niemands kroon sieren.

En het is onwaarschijnlijk dat een persoon die niet uit onze kring komt het zal begrijpen,

Hoe een kogel borstvoeding te geven die in een vriend gaat.

En het is onwaarschijnlijk dat een persoon die niet uit onze kring komt het zal begrijpen,

Hoe een kogel borstvoeding te geven die in een vriend gaat.