Из глубины веков - Цитадель

Давным-давно, когда земля твоей была

И сердце не могло взрастить в душе побеги зла

В лесах мелодии ручьев, дождя и птиц лились

Никто тогда не знал еще о слове "берегись"

Когда явился он никто не верил и не знал

Что это существо внесет с собой такой развал

Он солнца белый, чистый свет в сознанье изменив

Внушив что черный ада цвет как ясный день красив

Из глубины веков раздался дикий, страшный стон

Он звал за собой.

Трубил в серебряный горн

И слыша его, теперь ты знаешь, кто ты есть

Но в поле ты один.

Врагов вокруг не счесть

Позор или честь?

Идет вперед хитрый демон историю жизни отняв

Закон под себя перестроив и им защиту создав

Ведет за собой рабов он, закованных в сталь и медь

И горе тому, кто не станет с колен на исчадие смотреть

Десяток сотен лет прошло как мир стал обречен

С тех пор когда наземный рай на небо был сменен

Три четверти ушли в огонь, с начала темных дней

Их красным солнцем нарекут, кто выживет в воде

Из глубины веков раздался дикий, страшный стон

Он звал за собой.

Трубил в серебряный горн

И слыша его, теперь ты знаешь, кто ты есть

Но в поле ты один.

Врагов вокруг не счесть

Позор или честь?

Lang geleden, toen jouw land nog...

En het hart kon niet groeien in de ziel de scheuten van het kwaad

In de bossen stroomden de melodieën van beekjes, regen en vogels

Niemand wist toen van het woord "pas op"

Toen hij verscheen, geloofde niemand en wist het niet

Dat dit schepsel zo'n ineenstorting met zich mee zal brengen

Hij is het wit van de zon, puur licht in het bewustzijn van verandering

Inspirerend dat het zwart van de hel de kleur is van een mooie heldere dag

Uit de diepten der eeuwen klonk een wilde, verschrikkelijke kreun

Hij riep hem na.

Blies op de zilveren hoorn

En als je hem nu hoort, weet je wie je bent

Maar je bent alleen in het veld.

Vijanden in de buurt tellen niet mee

Schaamte of eer?

De sluwe demon gaat vooruit en neemt de geschiedenis van het leven weg

De wet voor zichzelf herbouwen en bescherming voor hen creëren

Hij leidt de slaven, geketend in staal en koper

En wee degene die de duivel niet vanaf zijn knieën aankijkt

Tienhonderd jaar zijn verstreken sinds de wereld verdoemd werd

Sinds wanneer is de hemel op aarde veranderd in de hemel

Driekwart naar het vuur gegaan, sinds de donkere dagen begonnen

Ze zullen de rode zon worden genoemd, die zal overleven in het water

Uit de diepten der eeuwen klonk een wilde, verschrikkelijke kreun

Hij riep hem na.

Blies op de zilveren hoorn

En als je hem nu hoort, weet je wie je bent

Maar je bent alleen in het veld.

Vijanden in de buurt tellen niet mee

Schaamte of eer?