A Cold Old Worried Lady - Triumvirat

A cold old worried lady

Took my hand today

She warned of gloom, impending doom

I laughed, and I sent her on her way

Then as she closed my garden gate

She turned to me and stared

There was nothin' said, but inside my head

I felt, just a little bit scared

Alone inside my empty house

I reflected on her words

Predicting things so bad, I guess she must be mad

Still I wish, I wish I’d never heard

As shadows began to wash my room

Thought about my past

The mistakes I made, the dues I never paid

Am I a ship without a mast?

I know I wasn’t always wrong

But I wasn’t often right

'Cos when being kind means being left behind

It’s a choice, a simple choice of black or white

Everybody gets what’s coming

And it’s just what I deserve

I’d be crueler still, 'cos I’ve got the will

But I never, no I never had the nerve

I’m a lonely empty body

A worn and faded brain

So I’ll stay inside, where it’s safe to hide

And never face the world again

Is there nothing left to life for

Nothing left to do?

It’s a crazy pain, when your life’s in vain

I’ll be glad, I’ll be glad when mine is through

I think I’ll use my shotgun

Or a hundred colored pills

Though I don’t know how, really mean it now

I’ll try anything, anything, anything that really kills

Lord, a strong imagination

Should be locked inside your head

Now there is no pain, but I can’t explain

Why I wish, I wish I wasn’t dead

A cold old worried lady

Took my hand today

She warned of gloom, impending doom

I laughed, then I sent her on her way

Een koude oude bezorgde dame

Ik heb vandaag mijn hand gepakt

Ze waarschuwde voor somberheid, naderend onheil

Ik lachte, en ik stuurde haar op weg

Toen ze mijn tuinhek sloot

Ze draaide zich naar mij en staarde

Er werd niets gezegd, maar in mijn hoofd

Ik voelde me een beetje bang

Alleen in mijn lege huis

Ik dacht na over haar woorden

Als ik dingen zo slecht voorspel, denk ik dat ze gek moet zijn

Toch zou ik willen, ik wou dat ik het nooit had gehoord

Toen schaduwen mijn kamer begonnen te wassen

Ik dacht aan mijn verleden

De fouten die ik heb gemaakt, de contributie die ik nooit heb betaald

Ben ik een schip zonder mast?

Ik weet dat ik niet altijd ongelijk had

Maar ik had niet vaak gelijk

Want als aardig zijn betekent achtergelaten worden?

Het is een keuze, een simpele keuze uit zwart of wit

Iedereen krijgt wat er gaat komen

En het is precies wat ik verdien

Ik zou nog wreder zijn, want ik heb de wil

Maar ik heb nooit, nee ik heb nooit het lef gehad

Ik ben een eenzaam leeg lichaam

Een versleten en vervaagd brein

Dus ik blijf binnen, waar het veilig is om te verbergen

En nooit meer de wereld onder ogen zien

Is er niets meer om voor te leven?

Niets meer te doen?

Het is een gekke pijn, als je leven tevergeefs is

Ik zal blij zijn, ik zal blij zijn als de mijne door is

Ik denk dat ik mijn jachtgeweer ga gebruiken

Of honderd gekleurde pillen

Hoewel ik niet weet hoe, meen ik het nu echt

Ik zal alles proberen, alles, alles dat echt doodt

Heer, een sterke verbeeldingskracht

Moet in je hoofd worden opgesloten

Nu is er geen pijn, maar ik kan het niet uitleggen

Waarom ik wou, ik wou dat ik niet dood was

Een koude oude bezorgde dame

Ik heb vandaag mijn hand gepakt

Ze waarschuwde voor somberheid, naderend onheil

Ik lachte, toen stuurde ik haar op weg