Я вчера закопал - Тринадцатое созвездие

Заблудившись в тени Магелановых карт

В город суетный наш не пришел месяц Март.

Наплевав на спешащий вперед календарь.

Позабыв, что бунтарь — это всё же бунтарь.

Не подумав о тех, кто за солнцем спешил.

И о тех, кто хранил ему песни души.

Не почувствовав стук, не услыша азарт

Не пришёл месяц Март.

Кто-то ждёт дольше срока, а кто-то спешит.

Косит маленьких.

Косит больших.

Не скупясь на средства, не жалея свой взгляд

Закрывает глаза, оставляя лишь взгляд.

Когда город устав притормаживал бег

Я вчера под окном разгребал мёртвый снег.

И промёрзшую землю, как воду черпал

Я вчера закопал.

Я вчера закопал.

Закопал.

В землю друга.

Мы с ним прожили вместе одиннадцать лет.

Он был рядом всегда, а теперь его нет.

Для могилы такой есть бесплатно места.

На могиле такой ни свечи, ни креста.

Не заметит потери, очнувшись от сна,

Этот город.

Но вот не приходит весна.

И в квартире, где жизнь так не ровно текла

Стало меньше тепла.

Я вчера закопал.

Закопал.

В землю друга.

Этот гробик ему колыбелью служил.

А он морду на лапы свои положил.

Рыжий нос, со знакомым до боли пятном.

Не изведанный путь не изведанных снов.

Не понятная даль не понятных ночей.

Не услышанный звук не прочтенных речей.

И любая могила темна и тесна.

И не приходит весна.

Я вчера закопал.

Закопал.

Verdwaald in de schaduw van de Magelhaense kaarten

De maand maart is niet in onze ijdele stad gekomen.

Ik gaf er geen moer om dat de kalender vooruit raasde.

Vergeten dat een rebel nog steeds een rebel is.

Zonder na te denken over degenen die zich achter de zon haastten.

En over degenen die de liederen van de ziel voor hem bewaarden.

De klop niet voelen, de opwinding niet horen

De maand maart is niet gekomen.

Iemand wacht langer dan de deadline, en iemand heeft haast.

Maait de kleintjes.

Maait groot.

Niet beknibbelen op geld, uw mening niet sparen

Hij sluit zijn ogen en laat slechts een blik achter.

Toen de stadsrechten de vlucht vertraagden

Gisteren was ik dode sneeuw aan het harken onder het raam.

En de bevroren grond, zoals water scheppen

Ik heb gisteren gegraven.

Ik heb gisteren gegraven.

begraven.

Naar het land van een vriend.

We hebben elf jaar samen gewoond.

Hij was er altijd, maar nu is hij er niet meer.

Er zijn vrije plaatsen voor zo'n graf.

Op zo'n graf staat geen kaars of kruis.

Zal het verlies niet opmerken, wakker worden uit de slaap,

Deze stad.

Maar de lente komt niet.

En in een appartement waar het leven zo ongelijk stroomde

Er was minder warmte.

Ik heb gisteren gegraven.

begraven.

Naar het land van een vriend.

Deze kist diende als wieg voor hem.

En hij zette zijn muilkorf op zijn poten.

Rode neus, met een pijnlijk bekend plekje.

Onverkend pad van onontgonnen dromen.

Onbegrijpelijke afstand van onbegrijpelijke nachten.

Het ongehoorde geluid van ongelezen toespraken.

En elk graf is donker en krap.

En de lente komt niet.

Ik heb gisteren gegraven.

begraven.