Двуспальная кровать - Тринадцатое созвездие

Я знаю — ты давно, без интереса.

Следишь — к чему же приведёт гроза?

Устала вздрагивать от SMSок

И наблюдать тоску в моих глазах

Устала делать вид, что всё нормально.

Устала ничего не замечать

Громоотводом ты устала быть, банальным.

А главное — устала всё прощать.

Прощать — это не значит попрощаться,

А наказать — не значит всё порвать

И я прошу — ты просто возвращайся

Зачем мне одному двуспальная кровать?

Устав от нервных срывов и апатий

Ты говоришь — «Теперь с меня довольно!»

Ну, да!

Живёт в далёком Прикарпатье

Та женщина, что делает мне больно.

Но ничего я не беру украдкой.

Всё с ходу, в лобовую, на таран.

И ты одна, в любых боях и схватках

Всегда была моим бинтом от ран.

Ты, как луна, вокруг меня вращаясь.

Могла и освещать и согревать.

И я прошу — ты просто возвращайся

Зачем мне одному двуспальная кровать?

А та, другая, делая мне больно.

Всё время оставляет в дураках.

Но я же согласился добровольно

Игрушкой вновь побыть в её руках

Я знаю — я наивный и упрямый.

Тебя измучил, в поисках отдушин.

Скажи — а если я другим вдруг стану,

То буду ли тебе тогда я нужен?

Давай мы, в поисках рецепта счастья,

Не будем нервы лишний раз трепать.

И я прошу — ты просто возвращайся

Зачем мне одному двуспальная кровать?

Ik weet het - je bent lange tijd zonder interesse geweest.

Jij volgt - waar zal de onweersbui toe leiden?

Moe van het terugdeinzen voor sms

En kijk naar het verlangen in mijn ogen

Moe van doen alsof alles in orde is.

Moe om niets te merken

Je bent het zat om een ​​bliksemafleider te zijn, banaal.

En belangrijker nog, ik ben het zat om alles te vergeven.

Vergeven betekent niet vaarwel

En straffen betekent niet alles breken

En ik vraag - je komt gewoon terug

Waarom heb ik alleen een tweepersoonsbed nodig?

Moe van zenuwinzinkingen en apathie

Je zegt - "Nu is dat genoeg voor mij!"

Wel, ja!

Woont in de verre Karpaten

De vrouw die me pijn doet.

Maar ik steel niets.

Alles in beweging, frontaal, rammend.

En je bent alleen, in alle gevechten en gevechten

Is altijd mijn verband geweest voor wonden.

Je bent als de maan, die om me heen draait.

Kan zowel verlichten als verwarmen.

En ik vraag - je komt gewoon terug

Waarom heb ik alleen een tweepersoonsbed nodig?

En die andere, die me pijn deed.

Laat me de hele tijd in de kou staan.

Maar ik ging vrijwillig akkoord

Om weer in haar handen te zijn als speelgoed

Ik weet het - ik ben naïef en koppig.

Ik heb je gekweld, op zoek naar ventilatieopeningen.

Vertel me - wat als ik plotseling anders word,

Heb je me dan nodig?

Kom op, we zijn op zoek naar een recept voor geluk,

Laten we onze zenuwen niet nog een keer kwispelen.

En ik vraag - je komt gewoon terug

Waarom heb ik alleen een tweepersoonsbed nodig?