Lejonbruden - Triakel

I skimrande bruddräkt så vit som en snö

Står djurtämjarens dotter, en blomstrande mö

Hon tvingats att giva en främling sin hand

I morgon går färden till främmande land

Ren gästerna samlats men tid är det än

För Selma att träffa sin trofaste vän

Och sorgsen hon gångar till lejonets bur

Att taga farväl av sitt älskade djur

Hon lägger sig ner där hon förr varit van

Och lindar sin arm kring dess böljande man

Och skogarnas konung sin vildhet har glömt

När Selma hon smeker och viskar så ömt

Vi måste nu skiljas min bruddräkt du ser

Hav tack kära vän nu vi råkas ej mer

Jag tvingats att giva en främling min hand

I morgon går färden till främmande land

Du blickar så ömt du mig säkert förstår

Förlåt kära vän se jag torkar en tår

Men hör hur min brudgum han ropar igen

Farväl nu för alltid min älskade vän

En kyss nu till avsked hon lejonet ger

Men mannnen vid gallret nu lejonet ser

Med ens är dess saktmod och mildhet förbi

Det reser sig häftigt i fullt raseri

Den väldiga svansen nu svängningen tar

Och Selma står dödsblek men fattning hon har

Att bedja och hota är fåfängt beslut

För dörren står djuret hon slipper ej ut

Kom hit med en bössa nu främlingen skrek

Ett skott ska väl ända den blodiga lek

Och dödstystnad härskar geväret han får

Han laddar nu, djuret hans mening förstår

Och lejonet rasar i fängslande bur

Vill Selma försvara men vet icke hur

Ett rytande skallar barmhärtige gud

I stycken slet lejonet främlingens brud

Och sedan det druckit den älskades blod

Det lägger sig stilla med nedslaget mod

Vid bleknande liket det väntar få tröst

En kula som mördande sårar dess bröst

In glinsterende trouwjurk zo wit als een sneeuw

Staat de dochter van de dierentemmer, een bloeiend meisje

Ze werd gedwongen een vreemdeling haar hand te geven

Morgen gaat de reis naar een vreemd land

Schone gasten verzameld maar de tijd is er nog

Voor Selma om haar trouwe vriend te ontmoeten

En verdrietig loopt ze naar de leeuwenkooi

Om afscheid te nemen van zijn geliefde dier

Ze gaat liggen waar ze was

En slaat zijn arm om zijn golvende man

En de koning van de bossen is zijn wreedheid vergeten

Als Selma streelt en fluistert zo teder

We moeten nu mijn bruidspak uit elkaar zien, zie je?

Bedankt lieve vriend, nu gebeuren we niet meer

Ik werd gedwongen om een ​​vreemdeling mijn hand te geven

Morgen gaat de reis naar een vreemd land

Je ziet er zo teder uit dat je me zeker begrijpt

Sorry beste vriend, ik veeg een traan weg

Maar hoor mijn bruidegom weer schreeuwen

Vaarwel nu voor altijd mijn geliefde vriend

Een kus nu om afscheid te nemen van de leeuw die ze geeft

Maar de man bij het rooster nu ziet de leeuw

Plots zijn zijn zachtmoedigheid en zachtmoedigheid voorbij

Het stijgt fel in volle woede

De enorme staart die nu de swing neemt

En Selma is doodsbleek, maar ze heeft de kalmte

Bidden en dreigen is een ijdele beslissing

Bij de deur staat het dier waar ze niet aan ontsnapt

Kom hier met een geweer nu schreeuwde de vreemdeling

Een schot zou het bloedige spel goed moeten beëindigen

En doodse stilte heerst over het geweer dat hij ontvangt

Hij is nu aan het opladen, het dier begrijpt zijn betekenis

En de leeuw woedt in boeiende kooien

Selma wil verdedigen maar weet niet hoe

Een brullende schedel barmhartige god

In stukken scheurde de leeuw de bruid van de vreemdeling

En toen dronk het het bloed van de geliefde

Het kalmeert met de dappere moed

Wanneer het lijk vervaagt, wacht er weinig troost

Een kogel die doodt, doet pijn aan zijn borst