Innan gryningen - Triakel

Så kom du då till sist.

Du var en främling

En mytgestalt som jag hört talas om

Så många hade målat dina bilder

Men det var bortom bilderna du kom

Vi trodde du var användbar, till salu

Vi skrev ditt namn på våra stridsbanér

Vi byggde katedraler högt mot himlen

Men du gick hela tiden längre ner

Du är ett barn som ligger på ett jordgolv

Du fryser om vi inte griper in

Du rör vid kroppar, hatar orättvisor

Du bjuder älskande på moget vin

Du stiger ut ur alla tomma gravar

Du är en vind som säger: det blir vår

Du kommer som en flykting över bergen

Du följer oss dit ingen annan når

Du är den sång om livet som jag glömde

Den sanning jag förrådde dag för dag

Jag svek mig själv: den spegel

Som jag gömde

Bär dina bråddjup, dina anletsdrag

Kom närmare.

Bli kvar hos mig

Det mörknar

Och kanske ljusnar det på nytt igen

Ditt liv ska bära mig.

Jag hör en koltrast

Som sjunger timmen innan gryningen

Dus je kwam eindelijk.

Je was een vreemdeling

Een mythische figuur waarover ik heb gehoord

Zovelen hadden jouw foto's geschilderd

Maar het ging verder dan de foto's die je kwam

We dachten dat je behulpzaam was, te koop

We hebben je naam op onze strijdbanners geschreven

We bouwden kathedralen hoog in de lucht

Maar je ging steeds verder naar beneden

Je bent een kind dat op de begane grond ligt

Je bevriest als we niet ingrijpen

Je raakt lichamen aan, haat onrecht

Je biedt liefhebbers rijpe wijn aan

Je staat op uit alle lege graven

Je bent een wind die zegt: het wordt lente

Je komt over de bergen als een vluchteling

Je volgt ons waar niemand anders kan komen

Jij bent het lied over het leven dat ik ben vergeten

De waarheid die ik elke dag verraadde

Ik heb mezelf verraden: die spiegel

die ik verstopte

Draag je afgrond, je gelaatstrekken

Kom dichterbij.

Blijf bij mij

Het wordt donker

En misschien fleurt het weer op

Je leven zou me moeten dragen.

Ik hoor een merel

Wie zingt het uur voor zonsopgang?