Moonlight On Snow - Trembling Blue Stars

Wintertime is our time.

The low sun flickering through railings

Piccadilly and coffee cups.

Looking through the eyes of love

Wintertime is our time.

Moonlight on snow.

It’s where we were born, it’s home

It’s where we were born, it’s home

And now that you’re finally in my arms to stay, there is no ache

No longing, no sense of loss, when the cold air whispers all about us

Of you of me, of us

A bench by the channel.

A cave by a castle

Places we tried to say goodbye.

Someone new to miss

A tentative gift.

The first butterflies, the first butterflies

And now that you’re finally in my arms to stay, there is no ache

No longing, no sense of loss, when the cold air whispers all about us

Of you of me, of us

That promise I made, I was never going to keep it

Wasn’t there always hope?

Or is that just me, rewriting history?

Is it easy to say that now, there’s no taxi cab to bring us down?

Now that the time that’s ours doesn’t have to feel like it’s running out

And now that you’re finally in my arms to stay, there is no ache

No longing, no sense of loss, when the cold air whispers all about us

Of you of me, of us

Moonlight on snow

Wintertijd is onze tijd.

De laagstaande zon flikkert door de balustrades

Piccadilly en koffiekopjes.

Kijken door de ogen van liefde

Wintertijd is onze tijd.

Maanlicht op sneeuw.

Het is waar we zijn geboren, het is thuis

Het is waar we zijn geboren, het is thuis

En nu je eindelijk in mijn armen bent om te blijven, is er geen pijn meer

Geen verlangen, geen gevoel van verlies, wanneer de koude lucht alles over ons fluistert

Van jou van mij, van ons

Een bankje bij het kanaal.

Een grot bij een kasteel

Plekken waar we afscheid van hebben willen nemen.

Iemand die nieuw is om te missen

Een voorlopig geschenk.

De eerste vlinders, de eerste vlinders

En nu je eindelijk in mijn armen bent om te blijven, is er geen pijn meer

Geen verlangen, geen gevoel van verlies, wanneer de koude lucht alles over ons fluistert

Van jou van mij, van ons

Die belofte die ik deed, zou ik nooit nakomen

Was er niet altijd hoop?

Of ben ik de enige die de geschiedenis herschrijft?

Is het gemakkelijk om te zeggen dat er nu geen taxi is om ons naar beneden te brengen?

Nu de tijd die van ons is niet hoeft te voelen alsof hij opraakt

En nu je eindelijk in mijn armen bent om te blijven, is er geen pijn meer

Geen verlangen, geen gevoel van verlies, wanneer de koude lucht alles over ons fluistert

Van jou van mij, van ons

Maanlicht op sneeuw