Smoke - Treehouses

Her breath flickers in the wind

An icy chill frosting the corners of her eyes

Unsettled and alone

Awaiting the touch that will never come

Asking herself with a passion he could never match

Even if he wanted to

The only thing he seems to dedicate himself to these days is the suppression of

feelings that might open him up

To her, this makes no sense

Her heart spends more time on her sleeve than it does in her chest

His, on the other hand, hasn’t seen the light of day in years

He approaches

His shoes are worn through

The soles have holes he’ll never fix

She asks him why one day

He considers his response darkly

Biting chipped nails and nursing a cigarette

They ponder for a moment, lost in the image of the dancing smoke

Flittering through the wind as he maneuvers a cigarette

He was never good at answering hard questions

«I never really thought about it» he responds

«Why?

does it bother you?»

She considers for a moment, wondering if now is a good time

«Yes, a lot about you does»

He glances quickly downwards, avoiding her gaze

Praying the following conversation will evaporate like the smoke seeping into

the air

«Do you love me?»

she asks

He pauses

«I think we both know the answer»

His words are lost in the chasm of his throat

His eyes giving way to the flood of emotion he’s been running from for years

«You've wasted my life, why didn’t you tell me?»

Her voice breaks

It’s over

Haar adem flikkert in de wind

Een ijzige kou bedekte haar ooghoeken

Onrustig en alleen

In afwachting van de aanraking die nooit zal komen

Zichzelf afvragend met een passie die hij nooit kon evenaren

Zelfs als hij dat zou willen

Het enige waar hij zich tegenwoordig aan lijkt te wijden, is het onderdrukken ervan

gevoelens die hem zouden kunnen openen

Voor haar slaat dit nergens op

Haar hart besteedt meer tijd aan haar mouw dan aan haar borst

Die van hem daarentegen heeft al jaren niet meer het daglicht gezien

Hij nadert

Zijn schoenen zijn door en door versleten

De zolen hebben gaten die hij nooit zal repareren

Op een dag vraagt ​​ze hem waarom

Hij overweegt zijn reactie duister

Afgebroken nagels bijten en een sigaret verzorgen

Ze denken even na, verloren in het beeld van de dansende rook

Fladderend door de wind terwijl hij een sigaret manoeuvreert

Hij was nooit goed in het beantwoorden van lastige vragen

«Ik heb er nooit echt over nagedacht», reageert hij

"Waarom?

stoort het je?"

Ze denkt even na en vraagt ​​zich af of dit een goed moment is

«Ja, veel over jou doet dat»

Hij kijkt snel naar beneden en ontwijkt haar blik

Biddend zal het volgende gesprek verdampen als de rook die erin sijpelt

de lucht

"Hou je van mij?"

zij vraagt

Hij pauzeert

«Ik denk dat we allebei het antwoord weten»

Zijn woorden gaan verloren in de kloof van zijn keel

Zijn ogen maken plaats voor de stroom van emoties waar hij al jaren voor op de vlucht is

«Je hebt mijn leven verspild, waarom heb je het me niet verteld?»

Haar stem breekt

Het is voorbij