Back to a Reason (Part II) - Trans-Siberian Orchestra

Now that young girl, outside the store

Was trying to capture snow’s magic

But each flake melted at her touch

Which her young mind found quite tragic

And while chasing an elusive snowflake

That was determined to reach the ground

She bumped into the businessman passing by

And nearly knocked him down

And thinking she was in trouble

The child quickly apologized

But the man was not accepting it

She could see it in his eyes

She explained she had been looking in the toy shop

That tomorrow would be christmas day

But the man muttered words she could not understand

So she searched for something else she could say

«do you have any children?"the child asked the man

«no,"was his instant reply

And though he said it in his firmest voice

In his heart he knew he had lied

The girl was getting on his nerves

Which were already shot

Something about her bothered him

But he could not say quite what

Then he noticed the time was approaching midnight

What was she doing on the street?

When he asked the girl this question

The child seemed to retreat

She said she was staying with her parents

At the hotel, right next door

They were there for just this one night

In room twelve twenty-four

Then he said, «you best get back there

As quick as you can fly!»

And he watched as she ran all the way

Until she was safely back inside

Then he took several steps

In the direction towards his home

But then he hesitated

And took out his mobile phone

And called up the institution

Where he had left his son

To find out if he was still there and alive

Wondering if the past could be undone

The operator who answered, searched the computer

To see if the child had survived

And she was sincerely happy to tell him

«your son is no longer here, but he is still alive!»

Then the lady who was very kind

Said, «if you have a short while

I can give you all the information

That is here inside his file

I see that at the age of twelve

He had finally learned to walk

And could understand most things people said

But has never learned to talk

He’s living uptown in the bronx

At a boarding house hotel"

And then the lady gave him the phone number

And hotel’s address as well

And for the first time in many years

The man thought about his life

And all the things he had left behind

And, of course, he thought about his wife

And he wondered if she had lived

The things they might have done

But really most of all right now

He thought about his son

Time

Standing all alone

I bled for you

I wanted to

Each drop my own

Slowly they depart

But fall in vain

Like desert rain

And still they fall on and on and on

Got to get back to a reason

Got to get back to a reason i once knew

And this late in the seasons

One by one distractions fade from view

So

Drifting through the dark

The sympathy

Of night’s mercy

Inside my heart

Is your life the same?

Do ghosts cry tears?

Do they feel years?

As time just goes on and on and on

Got to get back to a reason

Got to get back to a reason i once knew

And this late in the seasons

One by one distractions fade from view

I’m looking for you

I’m looking for i don’t know what

I can’t see there anymore

And all my time’s been taken

Is this what it seems?

The lure of a dream

And i’m afraid to walk back through that door

To find that i’ve awakened

The night seems to care

The dreams in the air

The snow’s coming down

It beckons me dare

It whispers, it hopes

It holds and confides

And offers a bridge

Across these divides

The parts of my life

I’ve tried to forget

It’s gathered each piece

And carefully kept

Somewhere in the dark

Beyond all the cold

There is a child

That’s part of my soul

Got to get back to a reason

Got to get back to a reason i once knew

And this late in the seasons

One by one distractions fade from view

The only reason i have left is

You

Nu dat jonge meisje, buiten de winkel

Probeerde de magie van sneeuw vast te leggen

Maar elke vlok smolt bij haar aanraking

Wat haar jonge geest nogal tragisch vond

En terwijl je een ongrijpbare sneeuwvlok achtervolgt

Dat was vastbesloten om de grond te bereiken

Ze botste tegen de passerende zakenman op

En sloeg hem bijna neer

En denken dat ze in de problemen zat

Het kind verontschuldigde zich snel

Maar de man accepteerde het niet

Ze kon het in zijn ogen zien

Ze legde uit dat ze in de speelgoedwinkel had gekeken

Dat het morgen kerstdag zou zijn

Maar de man mompelde woorden die ze niet verstond

Dus zocht ze naar iets anders dat ze kon zeggen

"heb je kinderen?" vroeg het kind aan de man

«nee,» was zijn onmiddellijke antwoord

En hoewel hij het met zijn krachtigste stem zei

In zijn hart wist hij dat hij had gelogen

Het meisje werkte op zijn zenuwen

Die al zijn neergeschoten

Iets aan haar stoorde hem

Maar hij kon niet precies zeggen wat?

Toen merkte hij dat het bijna middernacht was

Wat deed ze op straat?

Toen hij het meisje deze vraag stelde

Het kind leek zich terug te trekken

Ze zei dat ze bij haar ouders logeerde

In het hotel, naast de deur

Ze waren er voor deze ene nacht

In kamer twaalf vierentwintig

Toen zei hij: "je kunt maar beter teruggaan"

Zo snel als je kunt vliegen!»

En hij keek toe hoe ze de hele weg rende

Tot ze weer veilig binnen was

Daarna nam hij verschillende stappen

In de richting van zijn huis

Maar toen aarzelde hij

En pakte zijn mobiele telefoon

En belde de instelling

Waar hij zijn zoon had achtergelaten

Om erachter te komen of hij er nog was en nog leefde

Vraagt ​​u zich af of het verleden ongedaan kan worden gemaakt?

De telefoniste die antwoordde, doorzocht de computer

Om te zien of het kind het heeft overleefd

En ze was oprecht blij om het hem te vertellen

«uw zoon is er niet meer, maar hij leeft nog!»

Dan de dame die erg aardig was?

Zei, "als je een korte tijd hebt"

Ik kan je alle informatie geven

Dat staat hier in zijn dossier

Ik zie dat op twaalfjarige leeftijd

Hij had eindelijk leren lopen

En kon de meeste dingen begrijpen die mensen zeiden

Maar heeft nooit leren praten

Hij woont in de bovenstad in de bronx

In een pensionhotel"

En toen gaf de dame hem het telefoonnummer

En ook het adres van het hotel

En voor het eerst in vele jaren

De man dacht na over zijn leven

En alle dingen die hij had achtergelaten

En natuurlijk dacht hij aan zijn vrouw

En hij vroeg zich af of ze had geleefd?

De dingen die ze misschien hebben gedaan

Maar echt vooral nu

Hij dacht aan zijn zoon

Tijd

Helemaal alleen staan

Ik bloedde voor je

Ik wilde

Elke druppel mijn eigen

Langzaam vertrekken ze

Maar val tevergeefs

Zoals woestijnregen

En toch vallen ze maar door en door

Moet terugkomen op een reden

Moet terugkomen op een reden die ik ooit kende

En zo laat in de seizoenen

Eén voor één verdwijnen de afleidingen uit het zicht

Dus

Drijvend door het donker

de sympathie

Van de genade van de nacht

In mijn hart

Is jouw leven hetzelfde?

Huilen geesten tranen?

Voelen ze zich jaren?

De tijd gaat maar door en door en door

Moet terugkomen op een reden

Moet terugkomen op een reden die ik ooit kende

En zo laat in de seizoenen

Eén voor één verdwijnen de afleidingen uit het zicht

Ik zoek je

Ik ben op zoek naar ik weet niet wat

Ik kan daar niet meer zien

En al mijn tijd is genomen

Is dit wat het lijkt?

De verleiding van een droom

En ik ben bang om terug te lopen door die deur

Om te ontdekken dat ik ben ontwaakt

De nacht lijkt er om te geven

De dromen in de lucht

De sneeuw komt naar beneden

Het wenkt me durven

Het fluistert, het hoopt

Het houdt en vertrouwt

En biedt een brug

Over deze scheidslijnen heen

De delen van mijn leven

Ik heb geprobeerd het te vergeten

Het heeft elk stuk verzameld

En zorgvuldig bewaard

Ergens in het donker

Voorbij alle kou

Er is een kind

Dat is een deel van mijn ziel

Moet terugkomen op een reden

Moet terugkomen op een reden die ik ooit kende

En zo laat in de seizoenen

Eén voor één verdwijnen de afleidingen uit het zicht

De enige reden dat ik nog heb, is:

Jij