Overture - Trans-Siberian Orchestra

[On a late night in the spring of 1827

The city of Vienna is experiencing the largest lightning storm in its long

history

Within a large disheveled room

Ludwig Von Beethoven is slumped over his piano

And on the piano sits the just completed manuscript for his tenth symphony

It is his final, and he is certain, his greatest work.]

Since the time when ra and isis

Raised the sphinx out of the sand

And apollo dreamed athena

And men began to understand

That when darkness folds on darkness

In the restless tides of night

And lightning raises shadows

And for moments gives them life

It’s been said by those who ponder

That it surely is a sign

That a life touched by the stars

Is now running out of time

And that somewhere in that darkness

In the heart of that great storm

The world returns a soul

That the gods caused to be born

And this was such a storm

The kind one rarely sees in life

For in a room now filled with shadows

The great Beethoven was spending

His last night

[From the shadows a beautiful spirit, fate

And her deformed dwarf son, twist

Emerge to inform Beethoven of what he has already deeply suspected

That this is to be his last night on earth

They are accompanied by numerous spirits and ghosts from his past.]

[Op een late avond in de lente van 1827

De stad Wenen beleeft de grootste onweersbui in lange tijd

geschiedenis

In een grote rommelige kamer

Ludwig von Beethoven is onderuitgezakt over zijn piano

En op de piano ligt het zojuist voltooide manuscript voor zijn tiende symfonie

Het is zijn laatste, en hij is zeker, zijn grootste werk.]

Sinds de tijd dat ra en isis

De sfinx uit het zand gehaald

En Apollo droomde van Athene

En mannen begonnen te begrijpen

Dat wanneer de duisternis zich op de duisternis vouwt

In de rusteloze getijden van de nacht

En bliksem werpt schaduwen op

En voor momenten geeft ze het leven

Het is gezegd door degenen die nadenken

Dat het zeker een teken is

Dat een leven aangeraakt door de sterren

Is nu bijna geen tijd meer

En dat ergens in die duisternis

In het hart van die grote storm

De wereld geeft een ziel terug

Dat de goden ervoor zorgden dat ze geboren werden

En dit was zo'n storm

Het soort dat je zelden in het leven ziet

Voor in een kamer die nu gevuld is met schaduwen

De grote Beethoven besteedde

Zijn laatste nacht

[Van de schaduwen een mooie geest, het lot

En haar misvormde dwergzoon, twist

Kom tevoorschijn om Beethoven te informeren over wat hij al diep vermoedt

Dat dit zijn laatste nacht op aarde zal zijn

Ze worden vergezeld door talloze geesten en geesten uit zijn verleden.]