The Calm and the Crying Wind - Trampled By Turtles

It’s the secret of the winners

That’s why I never got it

I come to find the savior in your eyes

All my frozen winters face the blame for the garden

At least I couldn’t say that I tried

Fall apart at the softest setback of darkness

Dampened towers cry above to the highest liar’s loving heart

All my partial poems come as painless filler

I may never be as strong as you’d like

But the way you look at me, you’re such a silent killer

Hold me close and tell me I’m alright

Up all night just thinking of the ways to remain here

Mourn the silences that one time held the keys to paradise

And I come running down from heights that I remember

Those were times that I treasure like a child

Pick this body up because I know I’d better

And I fell upon the ground with a sigh

Little bandages add up to a coffin, baby

But I get hopeful every time I see you crack a little smile

Het is het geheim van de winnaars

Daarom heb ik het nooit gekregen

Ik kom om de redder in je ogen te vinden

Al mijn bevroren winters krijgen de schuld van de tuin

Ik zou tenminste niet kunnen zeggen dat ik het heb geprobeerd

Val uit elkaar bij de zachtste tegenslag van de duisternis

Gedempte torens huilen boven naar het liefhebbende hart van de hoogste leugenaar

Al mijn gedeeltelijke gedichten komen als pijnloze opvulling

Ik zal misschien nooit zo sterk zijn als je zou willen

Maar de manier waarop je naar me kijkt, je bent zo'n stille moordenaar

Houd me dicht tegen me aan en zeg me dat het goed met me gaat

De hele nacht wakker, alleen maar denkend aan de manieren om hier te blijven

Rouw om de stiltes die ooit de sleutels van het paradijs waren

En ik kom naar beneden rennen van hoogten die ik me herinner

Dat waren tijden die ik koester als een kind

Raap dit lichaam op omdat ik weet dat het beter kan

En ik viel met een zucht op de grond

Kleine verbandjes vormen samen een doodskist, schat

Maar elke keer als ik je zie lachen, krijg ik hoop