November - Trampled By Turtles

It’s alright momma, it’s so good to see you.

We’ve been out hiding for such a long time.

Lonesome hillsides so brown in November,

But you’ll stay the same for your whole life.

The tragic churchbells rang for free,

hollowed out for you and me.

I was drunk sunday so I don’t remember,

Images come flowing like a river so wide.

I was on a rooftop when I first discovered,

That you hold all your pain like a cannon inside.

Under revolution clouds,

you fight to come up and I fight to come down.

Every time we find something peaceful,

I have to go and tear it all down.

But the weather don’t lie, babe, and you can’t either,

Ever since you came to this faithless town.

Your darkened debt don’t bother me,

It blinds me like the morning sun.

Het is goed mama, het is zo goed je te zien.

We hebben ons zo lang verstopt.

Eenzame hellingen zo bruin in november,

Maar je blijft je hele leven dezelfde.

De tragische kerkklokken luidden gratis,

uitgehold voor jou en mij.

Ik was zondag dronken, dus ik weet het niet meer,

Beelden stromen als een rivier zo breed.

Ik bevond me op een dak toen ik voor het eerst ontdekte,

Dat je al je pijn als een kanon van binnen houdt.

Onder revolutiewolken,

jij vecht om omhoog te komen en ik vecht om naar beneden te komen.

Elke keer dat we iets vredigs vinden,

Ik moet gaan en alles afbreken.

Maar het weer liegt niet, schat, en jij ook niet,

Sinds je naar deze ongelovige stad kwam.

Je verduisterde schuld stoort me niet,

Het verblindt me als de ochtendzon.