She Sits On The Table - Tom Paxton, Bob Gibson, Anne Hills

She sits on the table in a dress made of paper

Diplomas all over the wall

One university, one school of medicine

She’s overwhelmed by it all

The nurse is all sympathy, voice of experience:

Let’s have a look at that eye

It’s going to look bad for a week, maybe more

Go on, darling, it’s all right to cry

How can I leave him, she is crying

What could I do, where would I go?

He didn’t mean it, he will change someday

Oh, God, how he used to love me so

The doctor is busy, his manner professional

She finds she must look at the floor

He looks at her eye, at her ribs and her arm

And it seems every last inch is sore

The doctor is handsome, he smells of cologne

And his figure’s athletically slim

He speaks disapprovingly: What did you do

To deserve such a beating from him?

How can I leave him, she is crying

What could I do, where would I go?

He didn’t mean it, he will change someday

Oh, God, how he used to love me so

The policeman is waiting outside in the corridor

He speaks to her as to a child

He’s friends with her husband, he’s angry with her

And he asks if there’ll be charges filed

She says she’s not sure, she needs time to recover

She feels beaten down in disgrace

The policeman asks isn’t she secretly glad

For a man who’ll keep her in her place

Ze zit op de tafel in een jurk van papier

Diploma's over de hele muur

Eén universiteit, één medische school

Ze is overweldigd door alles

De verpleegster is een en al sympathie, stem van ervaring:

Laten we eens naar dat oog kijken

Het ziet er een week slecht uit, misschien langer

Ga door, schat, het is oké om te huilen

Hoe kan ik hem verlaten, ze is aan het huilen

Wat kan ik doen, waar moet ik heen?

Hij meende het niet, hij zal ooit veranderen

Oh, God, wat hield hij zo veel van me

De dokter heeft het druk, zijn manier van doen is professioneel

Ze vindt dat ze naar de vloer moet kijken

Hij kijkt naar haar oog, naar haar ribben en haar arm

En het lijkt erop dat elke laatste centimeter pijnlijk is

De dokter is knap, hij ruikt naar eau de cologne

En zijn figuur is atletisch slank

Hij spreekt afkeurend: wat heb je gedaan?

Om zo'n pak slaag van hem te verdienen?

Hoe kan ik hem verlaten, ze is aan het huilen

Wat kan ik doen, waar moet ik heen?

Hij meende het niet, hij zal ooit veranderen

Oh, God, wat hield hij zo veel van me

De politieagent wacht buiten in de gang

Hij spreekt tegen haar als tegen een kind

Hij is bevriend met haar man, hij is boos op haar

En hij vraagt ​​of er aanklachten worden ingediend?

Ze zegt dat ze het niet zeker weet, ze heeft tijd nodig om te herstellen

Ze voelt zich in elkaar geslagen in schande

De politieman vraagt ​​of ze niet stiekem blij is?

Voor een man die haar op haar plaats houdt