Purson - Toluca

Ты можешь убежать

Ты можешь отрицать

Я все равно буду жить в тебе

В пустынях городов

В плену твоих слов

Ты в каждом действии — почувствуешь меня

И будешь повторять вновь и вновь:

— Будь ты проклят

Я побежал прочь от памяти своей

Сознав, что все в ней — сам разрушил

Я испугался собственных теней

И каждый новый шелест меня душит

Я в паранойе — танцую вальс со смертью

Целуя жадно её бесчувственный скелет

Я покидаю вас

Жизнь на мгновение потеряла смысл.

Я на самом её дне пытаюсь сбежать от

реальности, пуская все дела на самотек.

Чертовски напуган и каждое мое действие

— бесконтрольно.

Порождаю ошибки.

Порождаю боль.

И мне ничего не осталось,

кроме того, как вспоминать лучшие дни

Сколько ещё должно быть сломлено дней?

Сколько еще раз я должен себя простить?

Я смогу стать сильней

Я смогу все забыть

Je kunt wegrennen

Je kunt ontkennen

Ik zal nog steeds in je leven

In de woestijnen van steden

In gevangenschap van je woorden

Je zult me ​​voelen in elke actie

En je herhaalt keer op keer:

- Verdomme

Ik ben weggelopen uit mijn geheugen

Beseffend dat alles erin - hij zelf vernietigde

Ik was bang voor mijn eigen schaduwen

En elk nieuw geritsel verstikt me

Ik ben paranoïde - ik dans een wals met de dood

Haar ongevoelige skelet gretig kussen

ik verlaat je

Het leven verloor even zijn zin.

Ik ben helemaal onderaan en probeer te ontsnappen aan

werkelijkheid, alles zijn gang laten gaan.

Verdomd bang en elke beweging die ik maak

- oncontroleerbaar.

Ik genereer fouten.

Ik creëer pijn.

En er is niets meer voor mij

behalve hoe je betere dagen kunt onthouden

Hoeveel dagen moeten er nog gebroken worden?

Hoe vaak moet ik mezelf nog vergeven?

Ik kan sterker worden

Ik kan alles vergeten