Paimon - Toluca

Каждый раз начинаешь с начала

Восприятие отданной жизни,

А я лишь теряю людей мне близких

Отрицая потребности дней

Запираешь все глубже в себе

Где не сможет никто до меня добраться

Заставляешь смотреть на людей

Подражать повадкам великих

Постепенно из жизни меня стирая,

Но при этом я чувствую лишь

Возбуждение и гордость

И в подвластье подобном — ты меня покидаешь

Как нелеп был б и труден мой путь

Всю вину с себя я снимаю

Возводя новый камень на грудь

Я тебя с трудом вспоминаю

-Тебя поглощает волна невзгод.

Ты отречен от возможностей оставаться разумным.

Лишь редкое чувство стыда отрезвляет от содеянного.

Каждое падение — лишь все

глубже и ты уже начинаешь давать им имена, отждествляющие меня с твоим

недоступным прошлым

Твоё слабое тело

Скудный разум и мысли —

Приклонятся передо мной

Ты, подобный болезни

Весь безликий и чистый

Уготован к слиянию со мной

Я — единственный способ

Я спасенье от жизни

Угнетённой самой же собой

Наконец то ты сознал

Мы единая особь

Без способности все изменить

В регрессирующей форме

Подчинив все пространство

Я оставлю тебя одного без возможности жить

Elke keer dat je vanaf het begin begint

De perceptie van een bepaald leven

En ik verlies gewoon mensen die dicht bij me staan

De behoeften van de tijd ontkennen

Je sluit jezelf dieper op

Waar niemand mij kan bereiken

Je naar mensen laten kijken

imiteer de gewoonten van de groten

Mij ​​geleidelijk uit het leven wissend,

Maar tegelijkertijd voel ik alleen

Opwinding en trots

En in de kracht van zulke - verlaat je me

Hoe absurd en moeilijk zou mijn pad zijn

Ik verwijder alle schuld van mezelf

Een nieuwe steen naar de borst heffen

Ik herinner me je nauwelijks

- Je wordt opgeslokt door een golf van tegenspoed.

U wordt verworpen van de mogelijkheden om redelijk te blijven.

Slechts een zeldzaam gevoel van schaamte ontnuchtert van wat je hebt gedaan.

Elke herfst is alles

dieper en je begint ze al namen te geven die me identificeren met jouw

ontoegankelijk verleden

je zwakke lichaam

Arme geest en gedachten -

Buig voor mij

Je bent als een ziekte

Allemaal gezichtsloos en schoon

Bereid om met mij te fuseren

Ik ben de enige manier

Ik ben de redding van het leven

Door zichzelf onderdrukt

Eindelijk realiseerde je je

Wij zijn één entiteit

Zonder de mogelijkheid om alles te veranderen

In een regressieve vorm

Alle ruimte onderwerpen

Ik zal je alleen laten zonder de mogelijkheid om te leven