Sulla Mia Pelle - Tiziano Ferro

Mi fermo per un inventario, ripercorro la mia vita mentre strappo un’altra

pagina dal calendario

Il tempo vola, senza lasciare traccia alcuna

Sulla mia faccia solo un’altra ruga, non so se il gioco vale la candela

La strada è ancora lunga ed è in salita, non mi è rimasto nulla tra le dita

Mi viene la pelle d’oca se ci penso, è un conto alla rovescia come una

clessidra, una guerra contro il tempo, ma non rinuncio

Il mio futuro è in bilico, quindi ho l’obbligo di dargli un senso

La musica è il mio stimolo non c'è seguito senza un microfono

Come non c'è vita senza ossigeno

Mi gioco le mie chanches, continuo il tour de force

Non voglio che il mio sogno si trasformi in amarcord

Ci metto tutta la rabbia che ho in corpo

Ma se qualcosa andasse storto chi ripagherà di tutto il tempo perso?

Ogni giorno è tatuato sopra la mia pelle

È scritto in me come il destino tra le stelle

Vorrei fermare il tempo prima che sia troppo tardi per non rinchiudere i miei

sogni nell’album dei ricordi

Resisterò

Cascasse il mondo mi aggrapperò saldo, al traguardo arriverò

Pronto a scommettere quello che ho

Fisso a lungo l’orologio appeso alla parete della cameretta, in balia del

tichettio della lancetta

Navigo nel tempo, metto a fuoco ogni momento

Ripenso ad ogni anedoto che tengo dentro

Ho i vervi tesi, in piena crisi avaro di sorrisi

Ma non intendo prendermela easy

Quando la pazienza si frantuma vedo che è soltanto terra e non la luna,

ma vago ancora in cerca di

Fortuna

Ho un sogno nel cassetto che devo portare a termine, al limite di una missione

impossibile

Cammino a piedi nudi su una fune senza protezione, solamente spinto

dall’orgoglio, dall’istinto, non mi do per vinto, vado contro vento e quasi

soffoco

Sono in un dirupo appeso solo al filo del microfono, c'è chi la chiama crisi

giovanile esistenziale

Io la definisco solamente voglia di spaccare

Ma il tempo stringe, non mi aspetta e passa inesorabile

Vorrei schiacciare pausa per fermare questa immagine

Dovrò essere in perfetto orario per strappare un applauso

Prima che si chiuda il sipario

Vorrei fermare il tempo prima che sia troppo tardi per non rinchiudere i miei

sogni nell’album dei ricordi

Resisterò

Cascasse il mondo mi aggrapperò saldo, al traguardo arriverò

Pronto a scommettere quello che ho

Ik stop voor een inventaris, volg mijn leven terwijl ik een ander verscheur

pagina uit agenda

De tijd vliegt, laat geen spoor achter

Op mijn gezicht gewoon weer een rimpel, ik weet niet of het spel de kaars waard is

De weg is nog lang en bergop, ik heb niets meer tussen mijn vingers

Ik krijg kippenvel als ik eraan denk, het is een aftellen zoals een

zandloper, een oorlog tegen de klok, maar ik geef niet op

Mijn toekomst staat op het spel, dus ik heb de plicht om het te begrijpen

Muziek is mijn stimulans er is geen aanhang zonder microfoon

Omdat er geen leven is zonder zuurstof

Ik speel mijn kansen, ik zet de krachttoer voort

Ik wil niet dat mijn droom verandert in amarcord

Ik heb alle woede in mijn lichaam erin gestopt

Maar als er iets misgaat, wie betaalt dan alle verloren tijd terug?

Elke dag wordt het op mijn huid getatoeëerd

Het is in mij geschreven als het lot tussen de sterren

Ik wil de tijd stoppen voordat het te laat is om mijn ouders niet op te sluiten

dromen in het plakboek

ik zal weerstand bieden

Als de wereld valt, zal ik me stevig vastklampen, ik zal bij de finish aankomen

Klaar om te wedden wat ik heb

Ik staar lange tijd naar de klok die aan de slaapkamermuur hangt, overgeleverd aan de genade van de

tikken van de hand

Ik navigeer in de tijd, ik focus op elk moment

Ik denk terug aan elke anekdote die ik binnen bewaar

Ik heb de vervi gespannen, in volle crisis gierig met een glimlach

Maar het is niet mijn bedoeling om het rustig aan te doen

Wanneer het geduld verbrijzelt, zie ik dat het alleen de aarde is en niet de maan,

maar ik dwaal nog steeds rond op zoek naar

Fortuin

Ik heb een droom in de la die ik moet uitvoeren, op het punt van een missie

onmogelijk

Ik loop blootsvoets op een koord zonder bescherming, alleen geduwd

uit trots, uit instinct, ik geef niet op, ik ga tegen de wind in en bijna

ik verslik me

Ik ben op een klif die alleen aan de microfoondraad hangt, er zijn mensen die het een crisis noemen

existentiële jeugd

Ik definieer het gewoon als willen rocken

Maar de tijd dringt, hij wacht niet op mij en hij gaat onverbiddelijk voorbij

Ik zou op pauze willen drukken om deze afbeelding te bevriezen

Ik moet op tijd zijn om applaus te krijgen

Voordat het gordijn sluit

Ik wil de tijd stoppen voordat het te laat is om mijn ouders niet op te sluiten

dromen in het plakboek

ik zal weerstand bieden

Als de wereld valt, zal ik me stevig vastklampen, ik zal bij de finish aankomen

Klaar om te wedden wat ik heb