Не зови - Тимур Рахманов

В городе дождь, осень по площадям.

Мы не смогли, расставить все по местам.

Время прошло, но память еще хранит.

Счастье минувших дней, что нам не воротить.

Припев:

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Переверну, страницу календаря.

И растворю, печаль я в бокале вина.

А за окном, по площадям весна.

И вновь и в который раз,

Встречаешь рассвет одна.

Припев:

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Het regent in de stad, de herfst is over de pleinen.

We konden niet alles op zijn plaats zetten.

De tijd is verstreken, maar de herinnering houdt nog steeds stand.

Het geluk van de afgelopen dagen dat we niet meer terug kunnen draaien.

Refrein:

Bel me niet, jij

Ik vertrek voor altijd.

C'est la vie, dat is alles voor nu.

Ik laat de kust los.

Bel me niet, jij

Ik vertrek voor altijd.

C'est la vie, dat is alles voor nu.

Ik laat de kust los.

Ik sla de pagina van de kalender om.

En ik zal verdriet oplossen in een glas wijn.

En buiten het raam, over de pleinen, lente.

En steeds weer,

Je ontmoet de dageraad alleen.

Refrein:

Bel me niet, jij

Ik vertrek voor altijd.

C'est la vie, dat is alles voor nu.

Ik laat de kust los.

Bel me niet, jij

Ik vertrek voor altijd.

C'est la vie, dat is alles voor nu.

Ik laat de kust los.

Bel me niet, jij

Ik vertrek voor altijd.

C'est la vie, dat is alles voor nu.

Ik laat de kust los.