Пастух - Тимур Муцураев

Костер догорел и звезды тускнеют

И ждет впереди нас дорожная пыль

Проносятся годы и люди стареют,

Но не забывают старинную быль

Жил в странах далеких, средь гор жил высоких

Молоденький парень пастух

Он жил в деревеньке играл на свирели

Играл аж захватывал дух

когда он играл все кругом замирали

лишь слышно как звуки льются нежным ручьём

о том пастушке уже многие знали

И вот он предстал пред самим королем

Он долго играл лилась музыка нежно

Как будто бы в небе летят журавли

Они улетают, они тихо плачут

По щекам царя слезы вдруг потекли.

О, чудный пастух, будешь жить в моем замке

И целыми днями мне будешь играть,

Ты будешь в достатке, ты будешь как в сказке,

И больше заботы не будешь ты знать.

О, добрый король, за заботу спасибо,

Но мне лишь по сердцу свободная жизнь,

Люблю свои горы, деревья и звезды,

Без них мне и дня не прожить.

Король рассердился: «Как смеешь пастух ты,

Как смеешь желание мое отклонить?

Схватите его и в оковы закуйте,

В темнице сырой теперь будешь ты жить!»

А утром чуть свет королю доложили,

Что умер пастух, умер он от тоски,

На холме лесном пастуха схоронили,

А рядом к нему положили цветы.

Костер догорел и звезды тускнеют,

И ждет впереди нас дорожная пыль,

Проносятся годы и люди стареют,

Но не забывают старинную быль.

О, старый король, не мало ты прожил,

Но истинны старой понять ты не смог,

Ведь певчая птица, коль пела на воле,

В плену никогда не споет…

Het vuur is uitgebrand en de sterren dimmen

En wegstof wacht ons verderop

Jaren gaan voorbij en mensen worden oud

Maar vergeet het oude verhaal niet

Woonde in verre landen, leefde hoog tussen de bergen

jonge jongen herder

Hij woonde in een dorp en speelde fluit

Al adembenemend gespeeld

toen hij speelde, bevroor iedereen in de buurt

je kunt alleen de geluiden horen stromen in een zachte stroom

velen wisten al van die herderin

En zo verscheen hij zelf voor de koning

Hij speelde lang, de muziek vloeide zachtjes

Alsof er kraanvogels in de lucht vliegen

Ze vliegen weg, ze huilen zacht

Tranen stroomden plotseling over de wangen van de koning.

Oh, geweldige herder, je zult in mijn kasteel wonen

En je zult de hele dag voor me spelen,

Je zult in overvloed zijn, je zult zijn als in een sprookje,

En je zult geen zorgen meer kennen.

Oh, goede koning, bedankt voor je bezorgdheid,

Maar ik hou alleen van een vrij leven,

Ik hou van mijn bergen, bomen en sterren

Ik kan niet eens een dag zonder ze.

De koning was boos: "Hoe durf je te weiden,

Hoe durf je mijn verlangen te ontkennen?

Pak hem vast en bind hem vast,

Nu zul je in een vochtige kerker leven!”

En 's morgens werd een klein licht aan de koning gemeld,

Dat de herder stierf, stierf hij van verlangen,

Ze begroeven een herder op een bosheuvel,

En er werden bloemen naast hem neergezet.

Het vuur is afgebrand en de sterren dimmen,

En wegstof wacht ons vooruit,

Jaren gaan voorbij en mensen worden oud

Maar vergeet het oude verhaal niet.

Oh, oude koning, je hebt veel geleefd,

Maar je kon de waarheid van de oude niet begrijpen,

Immers, een zangvogel, als hij in het wild zong,

Hij zal nooit zingen in gevangenschap...