Город Грозный - Тимур Муцураев

1-ый куплет

Я смотрю на город мой, суровый монолит,

Я смотрю и боль в груди, руин печальный вид.

Здесь несчадно всё сметая, пронеслась война,

Горький свет оставив нам, и память навсегда.

А когда-то парки и аллеи здесь цвели,

Воздвигались корпусы, проспекты и мосты.

Бесконечно суете, мирская жизнь текла,

А теперь руины всюду и в душе тоска.

Припев 2 раза

Знаю я хоть лик твой омраченный и суров,

Город Грозный, ты из света возродишься вновь.

Верю я, ты будешь лучше прежнего цвести,

Город Грозный, город грёз несбывшийся мечты.

2-ой куплет:

Знаю город с малых лет, с любовью нас растил,

Жизни лучшие мгновенья всем нам подарил.

Здесь спокойно, безмятежно годы пронеслись,

Нашей юности, надежды устремлялись в высь.

Наш цветущий шумный город был прекрасней всех,

Слышен был трамвая грохот и ребячий смех.

Грозный тихими ночами зажигал огни,

По бульварам прогуляться выходили мы.

Припев 2 раза

3-ий куплет

Те счастливые мгновенья словно миражи,

От былого лишь остались горечи души.

Пусть в развалинах мой город, пусть он стал другим,

Но всегда он был и будет для меня родным.

Я брожу по городу среди глухих руин,

Вспоминаю дни когда он был много людим.

Память дней ушедших сердце раны береги,

Мрачный вид разбитых улиц грусть в себе таит.

1e vers

Ik kijk naar mijn stad, een harde monoliet,

Ik kijk naar de pijn in mijn borst, de ruïnes van een droevige blik.

Hier, helaas, alles wegvegen, de oorlog geveegd

Laat ons een bitter licht en een herinnering voor altijd.

En ooit bloeiden hier parken en steegjes,

Gebouwen, lanen en bruggen werden opgetrokken.

Oneindig ijdelheid, het wereldse leven stroomde,

En nu zijn de ruïnes overal en is er verlangen in de ziel.

Koor 2 keer

Ik weet, ook al is je gezicht donker en hard,

Grozny stad, je wordt herboren uit het licht.

Ik geloof dat je beter zult bloeien dan voorheen,

De stad Grozny, de stad van onvervulde dromen.

2e vers:

Ik ken de stad van jongs af aan, heb ons met liefde opgevoed,

Hij heeft ons allemaal de mooiste momenten van het leven gegeven.

Hier gingen kalm, sereen jaren voorbij,

Onze jeugd, hoop met spoed naar de hoogten.

Onze bloeiende luidruchtige stad was de mooiste van allemaal,

Er klonk het geraas van een tram en kinderachtig gelach.

Vreselijk op stille nachten stak de vuren aan,

We gingen wandelen langs de boulevards.

Koor 2 keer

3e vers

Die gelukkige momenten zijn als luchtspiegelingen,

Van het verleden bleef alleen de bitterheid van de ziel over.

Laat mijn stad in puin liggen, laat het anders worden,

Maar hij is en blijft me dierbaar.

Ik dwaal door de stad tussen de dove ruïnes,

Ik herinner me de dagen dat hij met veel mensen was.

Zorg voor de herinnering aan vervlogen tijden door het hart van de wond,

Het sombere uitzicht op de kapotte straten is beladen met droefheid.