Marks - Tift Merritt

An offering here in my winter coat

Touch my face and point me home

The ropes of time tangle the threads of hope

Where I throw my birds, dare I watch them go

I think I’ll come apart, how deep they leave their mark

Like the leaves of the shady tree

Wishes turn down inside of me

And wake me here on this foreign shore

Trembling that I run so far

Before a boat departs, how deep it leaves its mark

Let me speak what your heart can see

Roll and gather and open me

In my whispering and my crying out

Like dancers turning in light and dark

Here on my weighted heart, how deep they leave their mark

And here in my winter coat

How you pretend there’s something that you don’t know

In the stillness down where a blackbird sings

Its song of nothing and everything

The counting stops and starts.

How deep it leaves its mark

Een aanbod hier in mijn winterjas

Raak mijn gezicht aan en wijs me naar huis

De touwen van de tijd verstrengelen de draden van de hoop

Waar ik mijn vogels gooi, durf ik ze te zien gaan

Ik denk dat ik uit elkaar zal vallen, hoe diep ze hun sporen achterlaten

Zoals de bladeren van de schaduwrijke boom

Wensen worden in mij afgewezen

En maak me hier op deze vreemde kust wakker

Bevend dat ik zo ver ren

Hoe diep laat een boot zijn sporen achter voordat een boot vertrekt?

Laat me spreken wat je hart kan zien

Rol en verzamel en open me

In mijn gefluister en mijn geschreeuw

Zoals dansers die in licht en donker draaien

Hier op mijn gewogen hart, hoe diep laten ze hun sporen achter

En hier in mijn winterjas

Hoe je doet alsof er iets is dat je niet weet

In de stilte beneden waar een merel zingt

Zijn lied van niets en alles

Het tellen stopt en begint.

Hoe diep het zijn sporen achterlaat