Bramble Rose - Tift Merritt

The ungrateful few who tangle inside

Don’t care where they’re born, they’re growin' up wild

The rain makes me thirsty and fightin' to go

My mind turns determined, dark as a storm

So my love has grown as sharp as a bramble rose

Like a real good woman nobody knows

I get so ashamed for makin' you blue

I come back to this porch to make it all up to you

The rain’s got me thirsty, falling wasteful and slow

I’m restless enough, I’m so scared to go

So my love has turned as hard as a bramble rose

I’m a real good woman nobody knows

Do you think I’ll be happy out on the wind?

Do you think I’ll get halfway 'fore it’s rainin' again?

Will I find that I’m true when it’s hardest to be?

Or will the notions I follow have all turned on me?

Once my love has blown as far as a bramble rose

Just a real good woman nobody knows

De ondankbare weinigen die van binnen verstrikt raken

Het maakt niet uit waar ze geboren zijn, ze groeien op in het wild

De regen maakt me dorstig en vecht om te gaan

Mijn geest wordt vastbesloten, donker als een storm

Dus mijn liefde is zo scherp geworden als een braamroos

Als een echte goede vrouw die niemand kent

Ik schaam me zo dat ik je blauw heb gemaakt

Ik kom terug naar deze veranda om het goed te maken met jou

Van de regen krijg ik dorst, ik val verkwistend en langzaam

Ik ben rusteloos genoeg, ik ben zo bang om te gaan

Dus mijn liefde is zo hard geworden als een braamroos

Ik ben een echte goede vrouw die niemand kent

Denk je dat ik blij zal zijn op de wind?

Denk je dat ik halverwege ben voordat het weer gaat regenen?

Zal ik ontdekken dat ik waar ben als dat het moeilijkst is?

Of hebben de ideeën die ik volg me allemaal opgewonden?

Zodra mijn liefde zo ver is geblazen als een braamroos

Gewoon een echte goede vrouw die niemand kent