Desconstrução - Tiago Iorc

Quando se viu pela primeira vez

Na tela escura de seu celular

Saiu de cena pra poder entrar

E aliviar a sua timidez

Vestiu um ego que não satisfez

Dramatizou o vil da rotina

Como fosse dádiva divina

Queria só um pouco de atenção

Mas encontrou a própria solidão

Ela era só uma menina

Abrir os olhos não lhe satisfez

Entrou no escuro de seu celular

Correu pro espelho pra se maquiar

Pintou de dor a sua palidez

E confiou sua primeira vez

No rastro de um pai que não via

Nem a própria mãe compreendia

Num passatempo de prazeres vãos

Viu toda a graça escapar das mãos

E voltou pra casa tão vazia

Amanheceu tão logo se desfez

Se abriu nos olhos de um celular

Aliviou a tela ao entrar

Tirou de cena toda a timidez

Alimentou as redes de nudez

Fantasiou o brio da rotina

Fez de sua pele sua sina

Se estilhaçou em cacos virtuais

Nas aparências todos tão iguais

Singularidades em ruína

Entrou no escuro de sua palidez

Estilhaçou seu corpo celular

Saiu de cena pra se aliviar

Vestiu o drama uma última vez

Se liquidou em sua liquidez

Viralizou no cio da ruína

Ela era só uma menina

Ninguém notou a sua depressão

Seguiu o bando a deslizar a mão

Para assegurar uma curtida

Toen je jezelf voor het eerst zag

Op het donkere scherm van je mobiele telefoon

Verliet de scène om binnen te komen

En verlicht je verlegenheid

Gekleed een ego dat niet bevredigde?

Gedramatiseerd het kwaad van de routine

als een goddelijk geschenk

Ik wilde gewoon een beetje aandacht

Maar hij vond zijn eigen eenzaamheid

ze was maar een meisje

Je ogen openen bevredigde je niet

Ging de duisternis van je mobiele telefoon binnen

Ren naar de spiegel om make-up op te doen

Hij schilderde zijn bleekheid met pijn

En vertrouwde je eerste keer

In het spoor van een vader die niet zag

Zelfs de moeder zelf begreep het niet

In een hobby van ijdele geneugten

Zag alle genade uit je handen glippen

En zo leeg thuisgekomen

Het daagde zodra het uit elkaar viel

Het opende in de ogen van een mobiele telefoon

Verlicht het scherm bij het binnenkomen

Alle verlegenheid verwijderd

Het voedde de naaktheidsnetwerken

Fantaseerde over de routine van routine

Maakte je huid je lot

Het viel uiteen in virtuele scherven

In uiterlijk allemaal zo hetzelfde

Singulariteiten in ruïne

Hij ging de duisternis van zijn bleekheid in

Je cellichaam verbrijzeld

Hij verliet het toneel om zichzelf te ontlasten

Nog een laatste keer het drama aangekleed

Geliquideerd in zijn liquiditeit

Het ging viraal bij ruïne

ze was maar een meisje

Niemand heeft je depressie opgemerkt

De band volgde terwijl hij met zijn hand gleed

Om zeker te zijn van een like