So Strange I Remember You - Thrice

so strange i remember you in protest of a prayer

and falling back from seas we fear to sail

i swear i saw the shooter, gold deep and double dare

postmortem warnings seem inclined to fail

feigning an apology

those words they never left your lips

those 5 years in Bermuda slide by like the lights of passing ships

so strange that i remember you

kneeling deep in Nietzsche’s lies

my throat was an open grave i drank your stained glass eyes

and they taste like dead cathedrals

that are crumbling beneath a weight ten thousand jaded tourists

who’ve traded in their hearts and hands for

disposable cameras, set to document decay

set to capture just enough of life to catalogue the things we throw away

(breathing the fumes of our machines)

we’ve lost our way

(breathing through television dreams)

if we could only see us now

if we could only see us now

the words of the dead ring in our ears

but its only a lie

the voice in your head brings you to tears

but you don’t know why

the words of the dead in our ears

but its only a lie

the voice in your head brings you tears

but its only a lie

yes its only a lie

isn’t it?

zo vreemd dat ik me je herinner uit protest tegen een gebed

en terugvallen van zeeën die we vrezen te zeilen

ik zweer dat ik de schutter zag, goud diep en dubbele uitdaging

postmortale waarschuwingen lijken te mislukken

een verontschuldiging veinzen

die woorden hebben je lippen nooit verlaten

die 5 jaar in Bermuda glijden voorbij als de lichten van passerende schepen

zo vreemd dat ik je nog herinner

diep knielend in de leugens van Nietzsche

mijn keel was een open graf ik dronk je gebrandschilderde ogen

en ze smaken naar dode kathedralen

die bezwijken onder een gewicht van tienduizend afgematte toeristen

die hun hart en handen hebben ingeruild voor

wegwerpcamera's, ingesteld op documentverval

ingesteld om net genoeg van het leven vast te leggen om de dingen die we weggooien te catalogiseren

(ademen de dampen van onze machines)

we zijn de weg kwijt

(ademen door televisiedromen)

als we ons nu eens konden zien

als we ons nu eens konden zien

de woorden van de doden klinken in onze oren

maar het is maar een leugen

de stem in je hoofd brengt je tot tranen

maar je weet niet waarom

de woorden van de doden in onze oren

maar het is maar een leugen

de stem in je hoofd brengt je tranen

maar het is maar een leugen

ja het is maar een leugen

is het niet?