Words in the Water - Thrice

Standing knee deep in cold water, swiftly moving, somehow I knew I’d lost

something

Wading waist deep I saw a book there in the river, waiting for me to find it

there

I tried to read it, neck deep, treading water, but the tide, it pulled me out

to sea

Then, with water in my eyes, the words began to rise from their place

They were beautiful and dread;

I reached for them and fed on each phrase

They were honey on my lips, but then a bitter twist in my side

I knew they’d lay me in my grave;

«Is there no one who can save me?»

I cried

Sinking, down deep through cold water and heavy silence, shadows stirring in

the gloom

What things lay sleeping down deep in the darkness woke then, to find me in

that tomb?

Then, with water in my eyes, the words began to rise from their place

They were beautiful and dread;

I reached for them and fed on each phrase

They were honey on my lips, but then a bitter twist in my side

I knew they’d lay me in my grave;

«Is there no one who can save me?»

I cried

And when I lost all hope to look, someone took that heavy book from my hands

All its weight they set aside, after they had satisfied its demands

I felt white and black reverse, and the lifting of a curse from my heart

Then like one receiving sight, I beheld a brilliant light in the dark

Kniediep in koud water staan, snel bewegend, op de een of andere manier wist ik dat ik verloren had

iets

Tot mijn middel wadend zag ik daar een boek in de rivier, wachtend tot ik het zou vinden

daar

Ik probeerde het te lezen, nek diep, watertrappelend, maar het tij trok me eruit

naar zee

Toen, met water in mijn ogen, begonnen de woorden van hun plaats te stijgen

Ze waren mooi en angstaanjagend;

Ik reikte naar ze en voedde me met elke zin

Ze waren honing op mijn lippen, maar toen een bittere draai in mijn zij

Ik wist dat ze me in mijn graf zouden leggen;

"Is er niemand die mij kan redden?"

Ik huilde

Zinkend, diep naar beneden door koud water en zware stilte, schaduwen die binnenkomen

de somberheid

Welke dingen lagen diep in de duisternis te slapen, ontwaakte toen, om mij te vinden in

dat graf?

Toen, met water in mijn ogen, begonnen de woorden van hun plaats te stijgen

Ze waren mooi en angstaanjagend;

Ik reikte naar ze en voedde me met elke zin

Ze waren honing op mijn lippen, maar toen een bittere draai in mijn zij

Ik wist dat ze me in mijn graf zouden leggen;

"Is er niemand die mij kan redden?"

Ik huilde

En toen ik alle hoop verloor om te kijken, nam iemand dat zware boek uit mijn handen

Al zijn gewicht legden ze opzij, nadat ze aan de eisen hadden voldaan

Ik voelde me wit en zwart omgekeerd, en het opheffen van een vloek uit mijn hart

Toen zag ik, als iemand die zicht krijgt, een schitterend licht in het donker