O Do Not Forsake Me - They Might Be Giants

O, do not forsake me, my indolent friends

O, do not forsake me though you know I must spend

All my darkest hours talking like this

For I am one thousand years old

One thousand years old

Sure, you think that’s old

One thousand years old

But what do you know?

In my darkest hour I’m talking like this

For I am one thousand years old

Oh, some have forgotten the flower of speech

And walks through the garden where I go to defend

Misbegotten notions while talking like this

For I am one thousand years old

One thousand years old

Sure, I’d say that’s old

One thousand years old

But what do I know?

In your darkest hour, my indolent friends

We’ll be one thousand years old

O, verlaat mij niet, mijn indolente vrienden

O, verlaat me niet, hoewel je weet dat ik moet uitgeven

Al mijn donkerste uren praten zo

Want ik ben duizend jaar oud

Duizend jaar oud

Tuurlijk, je denkt dat dat oud is

Duizend jaar oud

Maar wat weet je?

In mijn donkerste uur praat ik zo

Want ik ben duizend jaar oud

Oh, sommigen zijn de bloem van spraak vergeten

En loopt door de tuin waar ik ga verdedigen

Verkeerde ideeën terwijl je zo praat

Want ik ben duizend jaar oud

Duizend jaar oud

Natuurlijk, ik zou zeggen dat dat oud is

Duizend jaar oud

Maar wat weet ik?

In je donkerste uur, mijn indolente vrienden

We worden duizend jaar oud