Four Of Two - They Might Be Giants

Underneath a big clock at the corner

Of fifth avenue and 22nd street

I stood and waited for a girl I knew

At the spot where we agreed to meet

It was four minutes of two

At four of two I stood waiting for the girl

I was four minutes early for the date we had planned

I was planning to say I was in love with her

Just as soon as she showed for a two o’clock date

And the clock said four of two

At four of two I was staring into space

She was not yet late according to the clock

I was feeling nervous so I kept looking up

At the clock sticking out of the side of the building

And it still said four of two

At four of two I began to feel tired

And I rubbed my eyes and again I checked the time

It seemed as if the sky was growing dark

But I felt reassured when I looked at the clock

And it still said four of two

I lay my head down on the sidewalk so in case

She were coming I would have a better view

But no one was there so I stretched out

And closed my eyes for a second or two

It was four minutes of two

At once I awoke to a futuristic world

There were flying cars and gigantic metal bugs

I’d grown a beard, it was long and white

But I knew that the girl would be coming very soon

For though everything had changed.

there was still that clock

And it still said four of two

Onder een grote klok op de hoek

Van 5th Avenue en 22nd Street

Ik stond op en wachtte op een meisje dat ik kende

Op de plek waar we hebben afgesproken om af te spreken

Het was vier minuten van twee

Om vier van twee stond ik op het meisje te wachten

Ik was vier minuten te vroeg voor de datum die we hadden gepland

Ik was van plan te zeggen dat ik verliefd op haar was

Zodra ze kwam opdagen voor een date van twee uur

En de klok zei vier van twee

Op vier van de twee staarde ik in de ruimte

Volgens de klok was ze nog niet te laat

Ik voelde me nerveus, dus ik bleef omhoog kijken

Op de klok die uit de zijkant van het gebouw steekt

En het zei nog steeds vier van twee

Op vier van de twee begon ik me moe te voelen

En ik wreef in mijn ogen en opnieuw controleerde ik de tijd

Het leek alsof de lucht donker werd

Maar ik voelde me gerustgesteld toen ik op de klok keek

En het zei nog steeds vier van twee

Ik leg mijn hoofd op het trottoir, voor het geval dat

Ze zou komen. Ik zou een beter zicht hebben

Maar er was niemand, dus ik strekte me uit

En sloot mijn ogen voor een seconde of twee

Het was vier minuten van twee

Meteen werd ik wakker in een futuristische wereld

Er waren vliegende auto's en gigantische metalen insecten

Ik had een baard laten staan, hij was lang en wit

Maar ik wist dat het meisje heel snel zou komen

Want al was alles veranderd.

er was nog steeds die klok

En het zei nog steeds vier van twee