The Breaking - Theatre Of Tragedy

I see their face in the mirror suit, a hazy image in a sea of noise

Formations fixed and dimming, shapes slowly shifting

Into a metal model display

Insight is failing, she’s lost control

As a new dawn fades, she breaks apart

Minutes like decades, this day seems without an end

Even trees in winter never looked so sad

A sparkling in the window pane, a hidden glimmer of the timid pain

Reflections blurred by fumes

Non-stop passers-by come and go from yesterday

They’re all awake with unsounded words

Reposed in faux of life’s splendour

Some bright translation errors reset the time and scene

I’m versed enough to know they always sleep

Ik zie hun gezicht in het spiegelpak, een wazig beeld in een zee van lawaai

Formaties vast en dimmen, vormen langzaam verschuiven

In een metalen modeldisplay

Inzicht faalt, ze is de controle kwijt

Als een nieuwe dageraad vervaagt, breekt ze uit elkaar

Minuten als decennia, deze dag lijkt zonder einde

Zelfs bomen in de winter zagen er nog nooit zo triest uit

Een sprankeling in de ruit, een verborgen glimp van de schuchtere pijn

Reflecties vervaagd door rook

Non-stop passanten komen en gaan van gisteren

Ze zijn allemaal wakker met ongehoorde woorden

Rustte in namaak van de pracht van het leven

Enkele heldere vertaalfouten resetten de tijd en scène

Ik ben thuis genoeg om te weten dat ze altijd slapen