Silence - Theatre Of Tragedy

This interference’s shifting

A soft accent cascading

A second glimpse of falling TVs

Draws me in too easily

Some kind of nonchalance

Contains my will to chance

The avidity of youth

The naïvety of you

Somewhere where silence ended is where I reassemble

My lens to take your photograph

Which I throw away autographed

And there’s an illegal tender

And there’s a senseless sensor

And there’s a notion we don’t need

And they leave just like you

Never come undone

You deceive just like me

Next to me

Though I’ll never even see you

Next to you

Never seen such beauty

Two persons in a vista

The third one says she’s hollow

A moist and lashing spoken tongue

The words silent since I was young

In the flickerlight we’re interlaced and face to face

Someone is blurring now, abiding time as I avow

And there’s a soft surrender

And there’s a stark contender

And there are notions we do need

I will never come undone

Deze interferentie verschuift

Een zacht accent trapsgewijs

Een tweede glimp van vallende tv's

Trekt me te gemakkelijk binnen

Een soort van nonchalance

Bevat mijn wil tot toeval

De gretigheid van de jeugd

De naïviteit van jou

Ergens waar de stilte eindigde, is waar ik weer bij elkaar kom

Mijn lens om je foto te maken

Die ik gesigneerd weggooi

En er is een illegale aanbesteding

En er is een zinloze sensor

En er is een idee dat we niet nodig hebben

En ze vertrekken net als jij

Kom nooit ongedaan

Je bedriegt net als ik

Naast mij

Hoewel ik je nooit zal zien

Naast jou

Nog nooit zo'n schoonheid gezien

Twee personen in een uitzicht

De derde zegt dat ze hol is

Een vochtige en zwiepende gesproken tong

De woorden zwijgen sinds ik jong was

In het flikkerende licht zijn we verweven en staan ​​we oog in oog

Iemand vervaagt nu, houdt zich aan de tijd zoals ik beloof

En er is een zachte overgave

En er is een grote kanshebber

En er zijn ideeën die we wel nodig hebben

Ik zal nooit ongedaan worden gemaakt