Fair And Guiling Copesmate Death - Theatre Of Tragedy

«Gaunt and gnarl’d

Reflecteth the silver shield this welkin aghast

And with haste translateth to gild’d black post and fast.»

«Anon — anon, say I!

— the lid aside

Crawl without this velvet-clad coffin blest

The bottom sand of the hourglass is at tide

„Sensing this pine is as deep as the deepest chasm

'Tis and hath e’er been merry blood to pest —

Hither!

— cede and fulfil my phantasm!

To be adust for time longer can I not bide

Cherish me and sonorously do me laud —

Hence the heart hale out thro' the chest!

For dread!

— thine eyes will behold a guise faugh’d.“

Misery thee?!

— Rather misery me!

-

For in Time’s durance am I naught but wee.»

«This tender and loving pest I to thee bequeath

Thence switly wilt thou errant to 'Neath.»

«And to me should’st thou be the humblemost knave

Lest fear!

— spit I on thy cist and grave!

-

Lest leer I at thee and do bewitch

And the tharms fluttering claw’d and eldritch.»

«To conquer thee and thy blood for glore

Art thou my afeard and reluctant whore;

Irksomely coy, save wiliéd by alarum

Bear this torture and maim with decorum

«If e’er always was I this blissful and blithe

Would I resign to but its wee tithe.»

«Purvey my ache and quench my profoundest urge

And to thee will I sing the lull-dull dirge;

Deliver thy blood like the rill filleth the ghyll.»

«Burrow to the trothplight with Night and Devil!

-

Bid Him to league with me — forsooth, merry to 'come 'twill.»

«Whilom wast thou vestal, yet now flit to thy tryst

Elsewise will I coerce thine consonantry to turn whist;

Grasp I the snath and cut off thine breath

«Death — oh!

fair and 'guiling copesmate Death

So that thou canst in darkness and inferno vester

Be not a malais’d beggar;

claim this bloody jester!»

For do I solely what He to me liefly saith.»

«Gaunt en gnarl'd

Weerspiegelt het zilveren schild deze welkin ontzet

En met haast vertaalt naar vergulde zwarte post en snel.»

«Anon — anon, zeg ik!

— het deksel opzij

Kruip zonder deze met fluweel beklede doodskist blest

Het onderste zand van de zandloper is bij vloed

"Deze pijnboom voelen is zo diep als de diepste kloof"

Het is en is altijd vrolijk bloed geweest om te plagen -

Herwaarts!

— geef op en vervul mijn fantasie!

Kan ik niet wachten om langer te blijven?

Koester me en loof me met veel plezier -

Vandaar dat het hart uit de borstkas slaat!

Voor angst!

- je ogen zullen een vermomming aanschouwen.'

Ellende jij?!

— Verdriet mij liever!

-

Want in de tijd van de tijd ben ik niets dan wee.»

"Deze tedere en liefdevolle plaag laat ik aan u na"

Vandaar dwaal je snel af naar 'Neath'.

«En voor mij zou jij de nederigste schurk moeten zijn

Uit vrees!

- spuug ik op uw cist en graf!

-

Opdat ik niet naar u kijk en betoverd

En de tarms fladderen klauwend en eldritch.»

«Om u en uw bloed te veroveren tot eer»

Bent u mijn bange en onwillige hoer;

Irksomely terughoudend, save williéd door alarum

Verdraag deze marteling en vermink met fatsoen

"Als ik ooit zo gelukzalig en vrolijk was"

Zou ik me erbij neerleggen, maar het is een kleine tiende.»

"Verdoof mijn pijn en blust mijn diepste drang"

En voor u zal ik de slappe klaagzang zingen;

Lever uw bloed zoals de beek de ghyll vult».

«Naar de trothplight met Night and Devil!

-

Bied hem aan om met mij te strijden - voorwaar, vrolijk om 'te komen'.

"Hoewel je vestaal was, flits nu naar je rendez-vous"

Anders zal ik uw medeklinker dwingen tot fluiten;

Pak ik de snath en snijd je adem af

«Dood — oh!

eerlijke en 'guiling copsmate Death'

Zodat je kunt in duisternis en inferno vester

Wees geen bedelaar in malais;

claim deze verdomde nar!»

Want doe ik alleen wat Hij mij liefelijk zegt.»