Dying: I Only Feel Apathy - Theatre Of Tragedy

Now as I am to bereaft of my troth

I cry aloud my last words of lost hope.

A violent gust of wind is my frame of mind;

Fluxes like moisture through pores.

I am unwilling to forgive

Him who depriev’d me of my life —

Gloaming the sequence —

A momentary view.

Perishing intervals of rejoice —

My supreme happiness is lost!

Baleful emotions od fear — my body is the earth —

The earth is now destined to be made forlorn —

Forlorn from the enlivening energies.

Am I not anylonger living?

In mournful silence I suffer —

In peace I now will rest.

My hard-working hands

Are now reposed.

I close thee my beloved into my heart —

Conceal thy memory in my inner sanctum.

In my thoughts thou shalt forever be —

As a dear and precious remembrance.

I’m dethroned in the rain of entity —

My tears descent like of ebony —

Life is the theatre of tragedy —

Dying — I only feel apathy!

Nu ik mijn trouw moet beroven

Ik huil hardop mijn laatste woorden van verloren hoop.

Een hevige windvlaag is mijn gemoedstoestand;

Fluxen houden van vocht door de poriën.

Ik wil niet vergeven

Hij die mij van mijn leven beroofde -

Gloaming van de reeks —

Een tijdelijke weergave.

Vergankelijke intervallen van vreugde -

Mijn opperste geluk is verloren!

Onheilspellende emoties of angst - mijn lichaam is de aarde -

De aarde is nu voorbestemd om verlaten te worden -

Verloren van de verlevendigende energieën.

Leef ik niet meer?

In treurige stilte lijd ik -

In vrede zal ik nu rusten.

Mijn hardwerkende handen

Zijn nu gerustgesteld.

Ik sluit u mijn geliefde in mijn hart -

Verberg uw herinnering in mijn innerlijke heiligdom.

In mijn gedachten zul je voor altijd zijn -

Als een dierbare en kostbare herinnering.

Ik ben onttroond in de regen van de entiteit -

Mijn tranen dalen als van ebbenhout —

Het leven is het theater van de tragedie —

Sterven — ik voel alleen maar apathie!