Disintegration - Theatre Of Tragedy

It"s blurring out of sight

The faces flickering in the tinsel light on the esplanades

Fluid and vanishing

Dissolving, hiding things

In your room, after the scene, when the faces shift

Into someone else

The arcade is echoing

In a shattered self, the figure"s shimmering

Alter all the static thoughts

Into something less than what was sought

The splendour of within

Inner helplessness no more

Empty habits cure the needs

Solely to concede

Never disagree

Seek obscurity in lucidity

My identity is dying,

Someone said: «Can you believe this line?»

And for all I know there"s a cure

Faltering, reversing forward

Sentiment"s never odd or even

The minds are solid as liquid

It"s reverberant and faint

Vaguely luminous

Everything has changed

And nothing is the same

Het vervaagt uit het zicht

De gezichten flikkeren in het klatergoudlicht op de esplanades

Vloeistof en verdwijnen

Oplossen, dingen verbergen

In je kamer, na de scène, wanneer de gezichten verschuiven

In iemand anders

De arcade echoot

In een verbrijzeld zelf glinstert de figuur

Verander alle statische gedachten

In iets minder dan wat werd gezocht

De pracht van binnen

Innerlijke hulpeloosheid niet meer

Lege gewoonten genezen de behoeften

Alleen om toe te geven

Nooit oneens

Zoek duisternis in helderheid

Mijn identiteit is aan het sterven,

Iemand zei: "Kun je deze regel geloven?"

En voor zover ik weet is er een remedie

Wankelend, achteruitrijdend

Sentiment is nooit even of oneven

De geest is zo vast als vloeibaar

Het is galmend en zwak

vaag lichtgevend

Alles is veranderd

En niets is hetzelfde