Decades - Theatre Of Tragedy

Here are the young men

A weight on their shoulders

Here are the young men

Well where have they been?

We knocked on doors of hell’s darker chambers

Pushed to the limits

We dragged ourselves in

Watched from the wings as the scenes were replaying

We saw ourselves now as we never had been

Portrayal of the traumas and degeneration

The sorrows we suffered and never were free

Where have they been?

Weary inside, now our heart’s lost forever

Can’t replace the fear or the thrill of the chase

These rituals showed up the door for our wanderings

Opened and shut, then slammed in our face

Where have they been?

Hier zijn de jonge mannen

Een last op hun schouders

Hier zijn de jonge mannen

Nou, waar zijn ze geweest?

We klopten op deuren van de donkere kamers van de hel

Tot het uiterste gedreven

We sleepten ons naar binnen

Gekeken vanuit de coulissen terwijl de scènes zich afspeelden

We zagen onszelf nu zoals we nooit waren geweest

Uitbeelding van de trauma's en degeneratie

Het verdriet dat we leden en nooit vrij waren

Waar zijn ze geweest?

Moe van binnen, nu is ons hart voor altijd verloren

Kan de angst of de spanning van de achtervolging niet vervangen

Deze rituelen waren de deur voor onze omzwervingen

Geopend en gesloten, vervolgens in ons gezicht geslagen

Waar zijn ze geweest?