Debris - Theatre Of Tragedy

While he was asleep holding her hand

The dreams smouldered

She opened her heart, he tore it apart

Gazed into his smile

He said he had constraint

He was ostracised and feint

She had gone over and under

A tattoo of a loser

These are the rings that fell apart

These are the things that tore his heart

These were the dreams that he was causing

These were the gleams that she was pausing

We’re nothing but debris

Floating on a silver lake

There’s nothing left to take

As we slowly fall apart

We unite you through me

As we separate with fate

We’re nothing but debris

Her words confound, dim and unsound

Daring the logic

Defying off-hand, nothing unplanned

Phase into the vile

Let me speak again, pursue the praise — not too soon

In two yields construed by me and you

Tracing the cause and case

As we stand here face to face

Simple twofoldness is our brace

That makes it feel like you and me

Opportunity isn’t what we lost

We have lost our senses

Walk with me now to another place

Where no one else has been before

Terwijl hij sliep en haar hand vasthield

De dromen smeulen

Ze opende haar hart, hij scheurde het uit elkaar

Staarde in zijn glimlach

Hij zei dat hij beperkingen had

Hij werd verbannen en schijnbewegingen gemaakt

Ze was over en onder gegaan

Een tatoeage van een loser

Dit zijn de ringen die uit elkaar vielen

Dit zijn de dingen die zijn hart verscheurden

Dit waren de dromen die hij veroorzaakte

Dit waren de glans die ze aan het pauzeren was

We zijn niets anders dan puin

Drijvend op een zilvermeer

Er is niets meer te nemen

Terwijl we langzaam uit elkaar vallen

We verenigen je door mij

Als we scheiden met het lot

We zijn niets anders dan puin

Haar woorden verwarren, vaag en ondeugdelijk

De logica durven

Uit de hand tarten, niets ongepland

Stap in het verachtelijke

Laat me nog een keer spreken, volg de lof - niet te snel

In twee opbrengsten opgevat door mij en jij

De oorzaak en het geval opsporen

Zoals we hier staan ​​van aangezicht tot aangezicht

Eenvoudige tweeledigheid is onze steunbetuiging

Daardoor voelt het alsof jij en ik

Kans is niet wat we hebben verloren

We zijn onze zintuigen kwijt

Loop nu met me mee naar een andere plaats

Waar niemand anders eerder is geweest